اکنون دیگربار شبی گذشت. به نرمی گذشت با تمامی لحظات تلخ و دردناکش. گرمای تلخ آتش در تاریکی شب میان آسمان بی‌ستاره و زمین خواب‌آلود شب را از معجون عشق و مرگ سرشار کرد.
آیا گرمای آتش سوزان بدنهایتان لبهای فروبستة مماشاتگران را ذوب خواهد کرد؟
آیا شما مماشاتگران با احساس از شرم در برابر این رشادتها تعظیم نخواهید کرد؟
این زندانیان سیاسی در ادامه خطاب به مجاهدان اشرفی در زندان لیبرتی می افزایند: درود و هزاران درود و سلام بر شماها، بر شما که در یاس آسمان ستارگان را تابانیده‌اید. شماها که تاریخ بزرگ آینده را با امید در بطن کوچک ما آفریده‌اید.
شماها که برق ستارة عشق هستید و فتح را در زهدان شکست آفریده‌اید.
می‌دانیم و می‌توانیم تصور کنیم که چگونه در میان عربده‌های دیوانه‌وار آتش، دستهای هم را فشردید در شبانگاه در میان شعله‌های آتش به دنبال همرزمان عزیزتان چگونه ناله‌های همرزمان غیورتان را در سایه‌های شب در آهنگ تلخ و شیرین تاب آوردید....دگربار خون دادید تا آفتاب را به انسانهای خواب آلود پیوند زنید.
در خاتمه این نامه زندانیان سیاسی زن در زندان اوین نوشته اند:در ضمن محکوم‌کردن این حمله وحشیانه از پشت دیوارهای سنگین، از مردم آزاده و آزادی‌طلب، از تمامی کسانی که قلبشان برای بشریت می‌تپد خواستاریم برای همدلی و همدردی با خانواده‌های این عزیزان در ضمن محکوم‌کردن این حمله وحشیانه خواستار پیگیری و محاکمه مسببین این حمله جنایتکارانه باشید.
