در این راستا خبرگزاری حکومتی مهر (۲۵ تیر ۱۳۹۵) در گزارشی ضمن اعتراف به‌تمامی تلاش‌های دولت آخوند روحانی برای متقاعد نمودن طرف‌های تجاری، نوشت: «وعده خرید هواپیمای نو از ایرباس و بوئینگ یکی از مهم‌ترین موضوعاتی بوده است که در دوران پسابرجام، مقامات ارشد دولت یازدهم بر آن تأکید زیادی داشتند... پس از امضای برجام، انتظار می‌رفت امسال نخستین هواپیماهای جدید وارد ناوگان حمل‌ونقل هوایی ایران شود، اما به نظر می‌رسد که این موضوع با چالش‌های بی‌شماری روبرو است که حتی مسئولان صنعت هوایی ایران هم تصور آن را نمی‌کردند».

واقعیت در فراسوی این اعترافات این است که بنا بر پروتکل‌های امضاءشده، قرار بود تا رژیم آخوندی طی هفت سال آینده بیش از ۱۱۸ هواپیمای ایرباس، در مدل و اندازه‌های مختلف خریداری نماید. به‌موازات آن نیز دیکتاتوری خامنه‌ای برای فضاسازی و ایجاد شکاف میان اروپا و ایالات‌متحده، همزمان وارد مذاکره با کمپانی بوئینگ گردید و بدین‌سان تلاش نمود تا علاوه بر دستیابی به نیازهای ضروری رژیم، کانال تجاری با آمریکا را از این طریق بازنموده و تحریم‌های این کشور علیه مطامع موشکی و تروریستی ولی‌فقیه را سوراخ نماید.

این گزارش حکومتی در ادامه با اشاره به شکست دولت آخوندی در تمامی این زمینه‌ها می‌افزاید: «اما پس از مدتی، مشخص شد تا زمانی که وزارت خزانه‌داری آمریکا اجازه ندهد فروش ایرباس به ایران امکان‌پذیر نیست، بنابراین قرارداد خرید ۱۱۸ فروند هواپیما در وضعیت پیچیده‌ای قرار گرفت... در خردادماه امسال بود که فرهاد پرورش مدیرعامل ایران ایر خبر از مذاکره برای امضای قرارداد با بوئینگ داد. به گفته وی، این شرکت در حال مذاکره برای انعقاد یک قرارداد تاریخی خرید هواپیما با بوئینگ است که احتمالاً مشابه سفارش خرید بیش از ۱۰۰ فروند هواپیما از ایرباس خواهد بود. باوجوداین و خبرهایی که از قرارداد با بوئینگ منتشر می‌شد، بازهم بر سر راه خرید هواپیما سنگ‌اندازی شد و این بار مجلس آمریکا اعلام کرد که اجازه فروش هواپیما به ایران را نمی‌دهد».
به‌هرحال از تمامی داده‌های رژیم آخوندی می‌توان به این نتیجه منطقی رسید که فعلاً از قرارداد و به‌تبع آن ارسال هواپیماهای مدرن به دیکتاتوری خامنه‌ای خبری نیست. مهم‌ترین دلیلی که کارشناسان مسائل ضد بنیادگرایی و تروریسم در این رابطه مطرح می‌کنند، همان وجود عدم اعتماد به رژیم آخوندی، به‌ویژه به دلیل نیازهای فوری ولی‌فقیه برای دستیابی به تکنولوژی غربی و گسترش برنامه‌های موشکی آن هست.