بیانیه تحصن و اعتصاب غذای سه روزه حامیان مقاومت در مقابل پارلمان هلند: در سال 1367 خمینی دژخیم، به‌دنبال آتش‌بس تحمیلی در جنگ ضدمیهنی، برای حفظ نظامش به خط و امضای خودش همه زندانیان مقاوم و پایدار و کلیه مجاهدین زندانی را به “اعدام محکوم» کرد و نوشت: «رحم بر محاربین ساده‌اندیشی است.قاطعیت اسلام در برابر دشمنان خدا از اصول تردیدناپذیر نظام اسلامی است. امیدوارم با خشم و کینه انقلابی خود نسبت به دشمنان اسلام رضایت خداوند متعال را جلب نمایید. آقایانی که تشخیص موضوع به عهده آنان است وسوسه و شک و تردید نکنند و سعی کنند ”اشدّاء‌علی الکفار“ باشند…»
سپس خمینی در پاسخ به سؤال رئیس قضاییه‌اش درباره تعیین‌تکلیف زندانیانی که هنوز محاکمه نشده‌اند و زندانیانی که حکم حبس گرفته و مقداری از زندانشان را هم کشیده‌اند، اضافه کرد: «در تمام موارد فوق، هر کس در هر مرحله، اگر بر سر نفاق باشد، حکمش اعدام است. سریعاً دشمنان اسلام را نابود کنید… ».
پس از فتوای قتل‌عام توسط خمینی گروه گروه زندانیان مجاهد و مبارز توسط گروه مرگ احضار شدند؛ آنها باید بین مرگ و تسلیم و خیانت به آرمان های انقلابی خویش، یکی را انتخاب می کردند. اما 30 هزار تن از این زندانیان «نه» گفته و چون کوه پایدار ایستادند و حماسه بزرگی در تاریخ ایران خلق کردند و این درس را برای همیشه به دشمن دادند که در قاموس زنان و مردان آزاده این میهن هرگز واژه «تسلیم» یافت نخواهد شد.
در آن زمان، خمینی ولی فقیه و خامنه‌ای، رئیس‌جمهور و رفسنجانی؛ رئیس مجلس و روحانی معاون جانشین فرمانده کل قوا بود و این بخشی از واقعیت قتل‌عام زندانیان سیاسی است که هر دو جناح کنونی رژیم در ارتکاب این جنایت بزرگ و قتل عام زندانیان سیاسی مشارکت داشته‌اند.
در قتل عام 67، خمینی آن چنان سقفی در جنایت زد که منتظری(که آنزمان جانشین خمینی بود) خطاب به خمینی نوشت: ”جنایات اطلاعات شما و زندانهای شما روی شاه و ساواک شاه را سفید کرده است (و) من این جمله را با اطلاع دقیق می‌گویم“.
در 28 سال گذشته، آخوندهای حاکم تلاش کرده اند تا آثار این جنایت هولناک و عظیم را از حافظه تاریخ و مردم ایران پاک کنند؛ شهیدان را در گورهای جمعی و بی نام و نشان دفن کردند، بخش عمده گورهای جمعی را نیز از بین بردند؛ انبوهی از خانواده شهیدان را که به دنبال نام و نشانی و یادی از شهیدانشان بودند را به زندان برده و قهرمانانی همچون علی صارمی را که بر مزار شهیدان قتل عام در گورستان خاوران سخنرانی کرد را دستگیر و اعدام کرد. آری! رژیم خمینی همه تلاش های خود را بکار گرفت تا هیچ اثری از آن جنایت باقی نماند، اما خون پاک این شهیدان، آرام گرفتنی نبود و در رگهای جوانان و مردم ایران همچنان جاری است و الهامبخش مبارزه و قیام جوانان ایران برای واژگونی کاخ ستم و بیداد دیکتاتوری آخوندی است.
اینک بعد از گذشت 28 سال در شرایطی قرار گرفته ایم که رژیم در تنگناهای سخت و بن بست های لاعلاجی گرفتار است و هیچ برون رفتی برای آن نیز متصور نیست؛ از این رو تغییر این رژیم تبدیل به یک مساله جهانی برای برون رفت از تمامی بحرانهایی شده است که رژیم مسبب آن می باشد و حالا روزگار بازپس گرفتن حقوق مردم ایران از رژیم آخوندی فرا رسیده است و قتل عام 67یکی از آنهاست،
تابستان 67 حماسه ای که زنده است؛ نه می بخشیم، نه فراموش می کنیم و ما خواهان محاکمه آمران و عاملان این جنایت هولناک تاریخی هستیم / پس برماست که به ندای آن خون های پاک پاسخ داده و قاتلان آنها را به پای میز محاکمه بکشانیم؛ آری می توان و باید و الان روزش فرا رسیده است.
ما برای گرامیداشت یاد و راه آن دلاوران بی باک و قهرمان به مدت سه روز اعتصاب و تحصن در همین محل را داریم.
