این منبع در شماره روز یکشنبه د ۲۴ مرداد خود افزود: «از دیدگاه برخی کارشناسان و تحلیل گران سیاسی، رژیم ایران کشورهای آمریکای جنوبی، به ویژه کشورهای بلوک «آلبا» را برای تعمیق اختلافات آمریکا و کشورهای لاتین به کار برد، که این کار از طریق گسترش ایدئولوژی خود، با همکاری با تفکر انقلابی بولیواری ونزوئلا انجام می شود.
روابط میان ونزوئلا و رژیم ایران بر اساس دیدگاه های ضد غربی بنا شده است. شبکه روابط رژیم ایران با کشورهای لاتین، از طریق جستوی متحدانی مانند بولیوی بود که رژیم ایران توانست از طریق دروازه ونزوئلا، اکوادور، نیکاراگوئه و کوبا از آن عبور کند. علاقه رژیم ایران به کشور بولیوی از سال ۲۰۰۷، و به طور مشخص از زمان سفر احمدی نژاد به این کشور آغاز شد.
اما برخورد بسیار سخاوتمندانه رژیم ایران با بولیوی شک و تردیدها را برانگیخت. به طوری که تهران برای توسعه پروژه زیر ساخت های اصلی و تجارت، کمک هایی نزدیک به یک و نیم میلیارد دلار تقدیم کرد. بولیوی همچنین کمک های بیشتری در زمینه نفتی و سرمایه گذاری در بخش تولیدات نفتی و معادن درخواست کرد، و شگفتی در زمینه استخراج معادن، اورانیوم و لیتیوم بود که دولت بولیوی تلاش کرد آن را تکذیب کند. اما سیری ناپذیری رژیم ایران برای رسیدن به منابع اورانیوم، که مورد نیاز پروژه هسته ای بود، باعث شد بولیوی را یک کشور استراتژیک بیابد، به طوری که رئیس جمهور بولیوی گفت: «ائتلاف ایران – بولیوی، راهبردی است».