جهانگیری در این رابطه ازجمله می‌گوید: «فساد در کشور ما خیلی پررنگ شده و به تعبیری فساد سیستمی و نهادینه‌شده و در دستگاه‌هایی که فکرش را نمی‌کردیم رسوخ پیداکرده است. بنده جدا به این نتیجه رسیدم که فساد مانند موریانه به تن کشور افتاده است». (خبرگزاری حکومتی آنا ۱۳ شهریور ۱۳۹۵)
این سخنان از سوی معاون دولتی بیان می‌شود که بنا بر داده‌های اخیر، کلیت حکومت متولی اصلی فساد در ایران می‌باشد. برای نمونه انتشار لیست حقوق‌های نجومی در دولت آخوند روحانی در حالی به وقوع پیوست که رئیس دولت «تدبیر و امید» در بسیاری از تبلیغات خود تلاش می‌نماید تا موضوع فساد در حاکمیت آخوندی را تنها به دوره احمدی‌نژاد منصوب کرده و بدین‌سان ضمن به میان کشیدن پای ولی‌فقیه، توپ را به زمین باند مقابل بیاندازد.
بعلاوه باید به فساد گسترده و سازمان‌دهی شده در ارگان‌هایی مانند، مجلس، شوراهای قلابی شهرها، دولت، بیت رهبری، قوه قضائیه، حوزه علمیه، صندوق بازنشستگی کشور و یا شهرداری‌ها اشاره نمود تا تصویر جامع‌تری از این بحران را به دست آوریم. به‌موازات تمامی این‌ها نیز باید از ارزیابی‌های بین‌المللی از این بحران در ایران یادکرد و برای نمونه، «از دیدگاه سازمان شفافیت بین‌الملل ایران ازنظر فساد داخلی در زمره فاسدترین کشورهای جهان قرار دارد» (دانشنامه ویکی‌پدیا)
معاون اول آخوند روحانی در ادامه به این «توپ‌بازی» این‌گونه اذعان می‌کند: «آنچه نگذاشته است با فساد به شکلی دقیق مبارزه شود این است که با آن از موضع یک بلا برخورد نشده است بلکه در این مسیر با انگ زدن به‌طرف مقابل سعی کرده‌اند رقیب را از صحنه خارج کنند و درجایی که فساد توسط رفقا انجام می‌شود، تلاش برای کوچک‌سازی آن شکل می‌گیرد».
ابعاد فساد که اکنون خود را در تولید و بازتولید «فساد حکومتی» به نمایش گذاشته است، ریشه در وجود فکری و فرهنگی متولیان رژیم آخوندی دارد که هرکدام در تلاش هستند تا از «خوان به یغما» رفته مردم ایران، هرچه بیشتر شماره‌حساب‌ها، اموال و املاک خود را غنی‌تر نمایند. به‌تبع آن نیز شاهد هستیم که هرروز مردم میهن امان فقیرتر و ضربه‌پذیرتر می‌شوند، بطوریکه آمار بیکاری، فقر، کارتن‌خوابی، کودکان کار، حاشیه‌نشینان و بسیاری از آسیب‌های شدید اجتماعی تماماً تائیدی بر این واقعیت‌ها می‌باشند.
همچنین یک کارگزار دیگر رژیم ضمن تائید این واقعیت که «حیات سالم» از کشور رخت بر بسته است، می‌افزاید: «از سال ۸۴ ما شاهد گسترش و تعمیق فساد در کشور هستیم که این فساد می‌تواند؛ تمام حوزه‌های تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری را متأثر کند، درگذشته فسادها موردی بود، اما وقتی فساد تبدیل به فسادی سیستماتیک شود، باید اعلام وضعیت قرمز کنیم، زیرا برای رهایی از آن باید با آماده‌باش عمومی و تقابل همه‌جانبه همراه باشیم تا این فساد جامعه را از پای نیندازد». (خبرگزاری ایلنا ۱۳ شهریور ۱۳۹۵)
