۳۳۰۰۰ نفر اعدام شدند. این سئوال مطرح است که دادگاه جزایی بین المللی در لاهه چه می کرد؟ قبلا دادگاههایی درباره قتل عامهای مشخص دیگر تشکیل شده بود دادگاههایی نظیر دادگاه راسل، دادگاه درباره کشتار رواندا و کشتار لبنان. اکنون باید حتما یک دادگاه ویژه درباره ایران تشکیل شود. اگر گفته شود که مشمول مرور زمان شده است، باید بگوییم که دادگاه برای محاکمه جنایات ملاها ضروری است.
تحقق این هدف دشوار است. معمولا جامعه بین المللی را به کمک می گیریم. سازمان ملل چه ارگانی می باشد؟ من مدتها یک مامور سازمان ملل بوده ام و مسئول بسیاری کشورها. متاسفانه جامعه بین الملل باید مسئله تعادل قواهای سیاسی قدرتهای بزرگ را در نظر بگیرد. لذا برای این دادگاه ضروری است که هر یک از شما و دوستان بیایند درباره حوادثی که از دهه ۱۹۸۰ رخ داده است توضیح دهند. چه تعداد اعدام بوده است؟‌ یاد آوری کنم که ایران به نسبت جمعیتش بیشترین تعداد اعدامها را در جهان داشته است. از زمان قرارداد هسته ای بین ایران و آمریکا و اروپا تعداد اعدامها بیشتر شده است. موانعی را بر سر راه ما قرار خواهند داد. ما در این باره با دوستان مجاهدین صحبت می کنیم. آنها مطرح خواهند کرد که ما خواهان ثبات در منطقه خاورمیانه هستیم. مسئله بحران سوریه، عراق، ترکیه و دیگرهای منطقه و نیز مناقشه بزرگ میان سنی ها و شیعه ها وجود دارد. مشکل عربستان سعودی وجود دارد. در ضمن شما امسال در گردهمایی خود در بورژه سخنان یک سعودی را داشتید که مطالب را به خوبی بیان کرد.
این موانع بر سر راه ما وجود خواهد داشت اگر بخواهیم که یک دادگاه تشکیل شود.
علیرغم همه اینها باید استمرار بدهیم و ابعاد این قتل عام را روشن کنیم. باید همه بدانند که معنی حکومت مذهبی چه می باشد. تلفیقی از دین و به اصطلاح جمهوری. و نابرابری بین زنان و مردان و همه چیزهایی که شما از آنها نفرت دارید.
اینها عواقب دهشتناکی روی مردم ایران بطور روزمره دارد. از زمان انعقاد قرارداد هسته ای چیزی تغییر نکرده است. من مخالف قرارداد نبودم زیرا وقتی شما را بین صلح و یک جنگ احتمالی اتمی مخیر می سازند، البته صلح را ترجیح می دهیم. اما علیرغم این باید واقعیت روزمره آشکار شود.
همه عجله دارند تا برای امضای قرار داد به تهران بروند. بعد متوجه می شوند که قراردادها با پاسداران انقلاب امضا می شود و اقتصاد در دست آنها است. اما با این وجود مبارزان حقوق بشر باید وارد کارزار شوند. اگر چه این روز ها مبارزه برای حقوق بشر از مد افتاده. دیگر شاهد تظاهرات بزرگ در پاریس نیستیم اگر چه کشتار در سوریه و جاهای دیگر ادامه دارد.
متاسفانه واکنشها ضعیف بوده است و تعدادی کشورهای اروپایی، از جمله کشور من استقبال خوبی از پناهنده ها نکردند و این برای مبارزان حقوق بشر بسیار دلسرد کننده بود. با این وجود ما باید به وظیفه خود عمل کرده و حق کشته شده ها را ادا کنیم. با این امید که آنها ما را به حرکت در آورند و وضعیت فعلی نقض حقوق بشر در ایران را فراموش نکنیم. با گرامیداشت خاطره فداکاریهای آنها و با تکرار نامهایشان باید هربار یاد آوری کنیم که ایمانمان را از آنها می گیریم. با تشکر از اینکه آنها را فراموش نکردید و سپاس از اینکه ضرورت این مبارزه روزمره ای که باید به نام آنها انجام دهیم را به ما یاد آوری کردید. نباید بگذاریم ایده حقوق بشر بمیرد.

اد رندل، رییس کنوانسیون حزب دمکرات در ژوییه 2016
باتشکر. به سخنرانی وزیرخارجه، کوشنر گوش می دادم، احساس کردم که کشورهای جهان نه تنها از موضوع حقوق بشر در ایران و وضعیتی که در آنجا در جریان است بلکه از مبارزه مجاهدین خلق ایران هم روی برگردانده اند.

من در ژوییه 2010 در زمانی که دومین قتل عام در اشرف رخ داد حمایت از مقاومت را شروع کردم و الان 6 سال است که در این کار شرکت دارم
آیا کسی که قتل عام 1988 را شنیده بود که می گفت سازمان مجاهدین یک سازمان تروریستی است؟ آنچه اتفاق افتاده مایه شرمندگی عظیم بین المللی است.
این خیلی تاسف آور است که اینها سکوت کرده اند درحالی که آنچه که سازمان مجاهدین برایش جنگیده بسیار با آنچه میهن پرستان اولیه آمریکا برایش مبارزه کردند مشترک است.
من بسیار تحت تاثیر سخنان آیت الله منتظری قرارگرفتم که در نوارهای صوتی گفته بود سازمان مجاهدین یک مکتب فکری است و یک منطق است و شما نمی توانید آن را با کشتار تمامش کنید بلکه آنها یک ایده هستند و شما ایده را نمی توانید بکشید که آنها به پای آن ایستاده اند.
حالا لحظاتی به انقلاب آمریکا فکر کنید. اکثر انقلابها، شامل انقلاب فرانسه، روسیه و اغلب آنها از طرف ستمدیدگان شروع شدند،
این ستمدیدگان بوده اند که انقلاب را رهبری کرده اند. دقیقه یی به انقلاب آمریکا فکر کنید. پیام بیانیه استقلال ما چه بود؟ در این اعلامیه آمده بود که به همدیگر،جانهایمان و دستاوردهایمان متعهد هستیم و به آن افتخار می کنیم.
الا شما 51 سال است که می جنگید، 51 سال است که سازمان مجاهدین تاسیس شده تا آزادی را در کشورتان محقق کند
به من از طرف افراد وزارت خارجه گفته شده بودم که سازمان مجاهدین در کل جهان 2000 نفر بیشتر هوادار ندارد.
یک روز که در ژوییه به پاریس آمدم و برای جمعیتی 110 هزار نفری سخنرانی کردم از آن عکس گرفتم و برای وزارت خارجه فرستادم. کجاست واکنش و غیرت آنها؟
اول سپتامبر پنجمین سالروز قتل عام اشرف را ما برگزار می کنیم و شما می دانید که چه شد. آنچه اتفاق افتاد این بود که ما دوستان آمریکایی به متقاعد ساختن خانم رجوی و دوستان در اشرف کمک کردیم که به لیبرتی بروند و لیبرتی یک مکان موقت ترانزیت خواهد بود و ظرف چند ماه، به سایر کشورها اعزام خواهند شد.
ما همچنین توافق کردیم که 100  تن در اشرف بمانند تا از اموال حفاظت کنند خیلی از اموال غیرمنقول بودند ولی ارزشش را داشتند که نگهداری شده و به فروش رسانده شوند و با آن به انتقال ساکنان کمک شود.
اما با کمال حیرت ۵۲تن شامل شش زن بیرحمانه قتل عام شدند. اگر شما عکسها را دیده باشید نفرات از ناحیه سربه ضرب گلوله کشته شدند، ما عکس و فیلمهای آن را دیده ایم و ردیف اجساد باقیمانده در اشرف را.
صحنه ها شوک آور بودند.
ما این عکسها را به وزارت خارجه فرستادیم. فقط اطلاعیه یی دادند که این قتل عام را محکوم کردند.
تعداد ۵۲ نفر بخاطر هدفشان کشته شدند و فروش اموال هم انجام نشد در حالیکه با فروش آنها باید هزینه مهاجرت پرداخت می شد. این اموال هم اکنون توقیف شده و اجازه فروش پیدا نکرده است.
خشم و غیرتی بابت این جنایت در کار نبود.
داستان قتل عام(67)، به شدت تکان دهنده است،
به چهره قربانیان که نگاه می کنید خیلی جوان هستند به چهره اینها که نگاه می کردیم و 30هزار اعدام را نمایندگی می کردند
آنها بسیار جوان بوده اند ولی زندگیشان را در طبق اخلاص گذاشته بودند و فقط کافی بود سازمان مجاهدین را نفی کنند و این به آنها امکان زنده ماندن می داد اما آنها این یک کار را نکردند.
این یک حرکت هوشمندانه بود.
کوشنر وزیرخارجه گفت هنوز برای اینکار دیر نشده است. یک نفر ممکن است بحث کند که حالا دیگر ۲۸ سال گذشته و خیلی برای اینکار دیر است. اما دیر نشده است. خیلی از نازیها بیشتر از ۲۸سال بعد به پای میز محاکمه آورده شدند. چندان هم دور نیست.
بخصوص که شما با کسانی طرف هستید که پیشاپیش در صحنه قدرت و در حکومت ایران نشسته اند و مسئولیت مستقیم در این کار دارند. بنابراین این یک آزمایش اس.
آزمایشی برای فرانسه، برای بریتانیا و آزمایشی برای آمریکا و آلمان و برای همه کشورهای جهان است که گفته اند حقوق بشر مهم است. این باید مورد تحقیق قرار گیرد و اینها باید به پای میز عدالت کشیده شوند و دقیقاً باید مانند نازیها محاکمه شوند و ما کمتر از این را نمی پذیریم مطلقاً کمترش را نمی پذیریم.
نیویورک تایمز، واشینگتن پست همه اینها انتخاب روحانی در انتخابات را ستودند و آنرا یک گام به سمت مدراسیون در ایران خواندند!. تعداد ۲۷۰۰ نفر را دار زدن در ملاء عام یک گام به سمت مدراسیون است؟۴۵۰۰نفر در نوبت اعدام هستند. ایران به نسبت جمعیتش از همه کشورهای جهان بیشتر، اعدام کرده است. وزیر دادگستری روحانی یکی از اعضای هیات مرگ قتل عام ۱۹۸۸بوده است چه کسی این را باور می کند؟ اینها گام به سمت مدراسیون است؟!
ما بایستی یک کارزار راه بیندازیم. کارزاری با کشورمان، با رسانه هایمان و به آنها بگوییم که این یک رژیم مدره نیست. یکی از فواید توافق اتمی این بود که مردم ایران با لغو تحریمها به وضعیت بهتری برسند و استانداردهای بالاتری برایشان بدست آید. اما هیچ چیز اتفاق نیفتاد. از لغو این تحریمها هیچ چیز به مردم ایران نرسیده است.
ما نمی توانیم دست برداریم یا کوتاه بیاییم ما باید تلاش بیشتری انجام بدهیم و ما آرام نخواهیم گرفت تا نفر آخر، لیبرتی را به سلامت ترک کند. اما این هم تنها بخشی از این پیروزی خواهد بود.
هیچیک از ما نباید آرام بگیریم تا اینکه آزادی در ایران محقق شود و ما نباید خودمان را بفریبیم. تنها یک راه دارد که آزادی به مردم ایران برگردد و این وقتی است که رژیم تغییر کند.