خانم رجوی، خانمها و آقایان
خیلی ممنونم به خاطر خوشامدگویی گرم شما. ولی باید بگویم از اینکه به دنبال فرزندان شهدا با سخنان بسیار تأثیرگذار و پراحساس شان صحبت میکنم احساس خضوع میکنم. به راستی من به خاطر شجاعت و بیباکیشان به آنها تبریک میگویم. آنها امروز به اینجا آمدند تا در مورد درد و رنجی که در زندگی شان تجربه کردهاند صحبت کنند. آنها تنها بخش کوچکی از کسانی هستند که امروز برای بزرگداشتشان گرد آمدهایم.
ما در واقع برای برگزاری یادبود 3واقعه مهم در تاریخ معاصر ایران گرد آمدهایم. دو تای آنها فصلهای سیاهی در این تاریخ هستند و سومی چیزی است که بیشتر به یک مشعل راهنما میماند.
فرماندار، رندل در مورد قتلعامی که در اول سپتامبر 2013 در کمپ اشرف به وقوع پیوست سخن گفت.
موضوع دیگری که امروز به یادبود آن اینجا گرد آمدهایم، قتلعام وحشتناک 30هزار نفر در سال 1988 است. 30هزار هوادار شجاع مجاهدین که بر هواداری خود از این سازمان ایستادگی کردند و قیمت آن را به اعلا درجه پرداختند.
ما اینجا هستیم تا خاطره آنها را گرامی بداریم. زیرا در 9اوت امسال پسر آیت الله منتظری، یک نوار صوتی منتشر کرد که تا به حال ناشناخته بود. این نوار، انبوهی سند جدید فراهم میکند که برای قرار دادن این جنایتکاران و این آدمکشان در برابر عدالت ضروری است.
با این وجود غرب هنوز بر این باور است که میتواند معاملات تجاری با روحانی بهاصطلاح مدره داشته باشد. همین الان شنیدیم که روحانی در 3سال حکومتش شخصاً ناظر اعدام تقریباً 3هزار نفر بوده است. در هفتههای اخیر چوبههای دار بسیار پرکار بودهاند. آنها افراد را در دستههای 10نفری اعدام کردهاند. اعدامهای جمعی.
اگر سازمان ملل بخواهد مجدداً ذرهیی اعتبار برای خود کسب کند، باید این موضوع را در شورای حقوق بشر سازمان ملل در همین ماه در ژنو مطرح کند. این موضوع باید یک موضوع کلیدی در برنامه باشد. باید در شورای امنیت سازمان ملل مطرح شود. قاتلان، آمران و عاملان باید حسابرسی شوند. باید در برابر عدالت قرار گیرند. هیچیک از ما آرام نخواهیم گرفت تا زمانی که برقراری عدالت را در این مورد ببینیم.
اما آخرین یادبود امروز که در ابتدای صحبتم گفتم در فصلهای تاریک و رنج آور تاریخ در ایران مشعلی راهنما برای آینده فراهم میکند به 51سال پیش برمیگردد.
بنیانگذاری سازمان مجاهدین خلق ایران در پاییز 1965.
3دانشجو، محمد حنیف نژاد، سعید محسن و علی اصغر بدیع زادگان در یک اتاق با یکدیگر دیدار کردند و به این نتیجه رسیدند که سرکوب و فساد شاه پهلوی ایجاب میکند که یک جنبش مقاومت خلق شود. آنها جان خود را به خطر انداختند و نهایتاً در همین مسیر جان خود را فدا کردند و به خاطر بنیانگذاری سازمان مجاهدین خلق ایران اعدام شدند.
همچنانکه امروز همه میدانیم، آخوندها آنچه را در توانشان بود انجام دادند تا سازمان مجاهدین خلق ایران را نابود کنند، از مرد و زن و کودک.
خمینی بهاین ترتیب جنون جنایتکارانة خود را بهنمایش گذاشت.
به این ترتیب، آنها تلاش کردند که ریشة مجاهدین را برکنند، اما حالا بعد از 51سال، نمایندگان سازمان مجاهدین خلق ایران و گردهماییهای بزرگ این سازمان را در تمامی قارههای جهان به چشم میبینیم. آنها هر سال در پاریس در گردهماییهای عظیم 100هزار نفرة هواداران مجاهدین خلق ایران، متمرکز میشوند.
این آیندة روشن ایران است. این آیندهیی است که آزادی و عدالت واقعی را ارائه میکند، نه دستهای جنایتکار و خونین رژیم حاکم. باید دست دادن با این دستهای خونین را تحت عنوان معامله تجاری و بازرگانی متوقف کنیم و باید حقوق بشر را در اولویت خود قرار دهیم.

طاهر بومدرا – رئیس پیشین دفتر حقوق بشر یونامی
خانم رئیس جمهور، خواهران و برادران، ما باید باور کنیم که عدالت به تاخیر افتاده یعنی عدالت نفی شده.
 اما ما همچنین در جامعه بین المللی با وضعیتی مواجه هستیم و کشورهایی هستند که سیاست ملل متحد را در رابطه با حقوق بشر مورد انتقاد قرار داده اند اما ما باید به یاد داشته باشیم که سازمان ملل یعنی کشورهای عضوش و بنابراین رفتار سازمان ملل یعنی رفتار کشورهای عضو آن.
در اینصورت است که ما باید به تلاشهای خودمان تکیه کنیم.
ما می دانیم که یک روز، کسانی را که مرتکب جنایات علیه بشریت در ایران می شوند به پای میز عدالت می آوریم.
بگذارید به این هم اضافه کنم و سؤالی بکنم که آیا شما حسن هابره را می شناسید؟ او رئیس جمهور سابق چاد بوده است. آنها او را یک قصاب می دانند و او را قصاب چاد می خوانند. او 50هزارنفر از مردم خودش را اعدام کرده است.
 او الان کجاست؟
 او یک حبس ابد گرفته و در سنگال در زندان بسر میبرد. با تشکر از سازمانهای غیر دولتی که این موضوع را به دادگاه عدالت بین المللی بردند و نه به دادگاه بین المللی جنایی.
 همراه با دولت بلژیک که علیه سنگال اقدام کرد. دادگاه بین المللی عدالت هم به سنگال گفت یا او را مورد تعقیب قرار بدهید یا اینکه او را مسترد کنید.
 در خاتمه، رهبران آفریقا گرد هم آمدند تا یک دادگاه ویژه تشکیل دهند. حسن هابره به جرم جنایت علیه بشریت، محکوم به حبس ابد شد و در حال حاضر او در زندان است.
بنابراین خانمها و آقایان امکانش هست که آنها که مرتکب جنایت علیه بشریت می شوند آنها که مرتکب اعدامهای غیرقانونی، صحرایی، خودسرانه در ایران هستند به پای میز عدالت آورده شوند. ما برای اینکار همه ابزار لازم را هم داریم.

و من بسیار متکی بر جوانان ایرانی در تبعید هستم؛ شما جوانان ایرانی که تابعیت دوگانه دارید، حق دارید از دولت‌های خود بخواهید، یعنی از دولت‌های اروپایی دست به اقدام بزنند و اینکه چگونه این را شروع کنید. همه دولتهایی که استاتوی دادگاه جنایی بین المللی را تصویب کرده اند یک قانون داخلی منتشر کردند تا ترتیباتی را بدهند که با این موضوع چگونه برخورد کنند و شما بعنوان شهروندان، کاری که می‌توانید بکنید این است که دولت ها را خطاب قرار بدهید و بگویید خواهان اجرای قانون مربوط به دادگاه جنایی بین‌المللی هستید؛ و این کشورها طبق تصمیم دادگاه جنایی، یا سوژه را در داخل محاکمه می‌کنند یا او را به کشوری مسترد می‌کنند که بتواند در آنجا محاکمه شود. من این را از این جهت می گویم که فقط نباید به نهادهای سازمان ملل اتکا کرد زیرا آنها دولتها را نمایندگی می کنند یا منافع و خواستهای خودشان را دنبال می کنند.
بنابراین این خود شما و همه ما هستیم که می توانیم این را به یک دادگاه ببریم این میسر است ما می توانیم و باید این را محقق کنیم. باتشکر از شما.