دیکتاتوری هراسان آخوندها در سلسله اقدامهای فشرده خود برای پیشگیری از خیزشهای اعتراضی روزجهانی کارگر، یا مقابله با آن, بیشترین تمهیدات و حداکثر نیروی سرکوبگر خود را به میدان آورده بود. برای تشدید کنترل و خفه کردن هرگونه صدای اعتراض، حکومت آخوندی بساط تظاهرات فرمایشی و نمایشی سالانه اش درخیابانها را به کلی برچیده بود. درعوض، تنها در تهران دست کم 15هزار مأمور از نیروی انتظامی، یگانهای ضد شورش، نیروهای بسیج سپاه ضد محمد و سازمان بسیج و مزدوران لباس شخصی و اطلاعاتی را به کار گرفت. اما تظاهرات و طنین شعارهای قیام سراسری در روز جهانی کارگر، هم در نقاط مختلف تهران و هم در دیگر شهرهای ایران، باردیگرنشان داد که نه سرکوب وحشیانه ولی فقیه ارتجاع و باند غالب حکومت، ونه نغمه های سازش و تسلیم طلبی، هرگز نمی تواند اوضاع را به گذشته برگرداند و طلسم درهم شکسته ولایت منفور و چپاولگر را ترمیم کند.
کارگران و زحمتکشان به پاخاسته ایران، با خروش«خامنه ای ستمگره، هر روز روز کارگره»، نشان دادند که مردم ایران به ویژه محرومان و ستمدیدگان برای به زیرکشیدن رژیم جبار و چپاولگر ولایت فقیه عزم جزم دارند و تا نیل به آزادی و حاکمیت مردم، از پا نمی نشینند. جامعه ایران با تمام اقشار و طبقات خود در جبهه فراگیر همبستگی ملی برای به زیرکشیدن استبداد خونریز مذهبی قیام کرده است.

دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
12اردیبهشت1389(2 مه 2010)