سخن از بحرانی روبه رشد در حاکمیت چپاولگر آخوندی است که به موازات بی عملی و نبود سیاست های راهبردی و نیز وجود شبکه های گسترده مافیایی آب، اکنون شاهد هستیم که بسیاری از روستاها و مناطق ضربه پذیر در کشور خالی از سکنه شده است.
دراین رابطه یک گزارش حکومیت ضمن اعتراف به این واقعیت می نویسد: «مدیرکل دفتر روستایی و شوراهای استانداری خراسان جنوبی خبر از مهاجرت گسترده روستاییان در این استان را می‌دهد. خبر تلخ است و نگران‌کننده: «یک هزار و ۷۰۳ روستای خراسان جنوبی خالی از سکنه شده و روند مهاجرت در استان به دلیل خشک‌سالی‌ها در حال افزایش است».
خیز بزرگ مردم درمناطق محروم برای خروج از بحران که خود را در ابعاد عظیم مهاجرت روستائیان به نمایش گذاشته است را شهرهای بزرگ میهن امان در میلیون ها حاشیه نشین و یا وجود گسترده فقر و کودکان کار به عینه مشاهده و لمس می کنند.
وضعیت بقدری بحرانی است که این کارگزار رژیم با اشاره به اینکه در حال حاضر برخی از مردم روستاهای استان حتی آب خوردن خود را با تانکر تامین می کنند، بیان داشت: «با این وضعیت دیگر امیدی برای ماندن در روستاها نیست و با افزایش مهاجرت به شهرها علاوه بر متروکه شدن بسیاری از روستاها؛ مرزها خالی شده و این تبعات جبران ناپذیری خواهد داشت». (خبرگزاری حکومتی مهر 4 مهر 1395)
واقعیت این است که بحران بی آبی و خشکسالی در حاکمیت ولی فقیه تنها به استان خراسان یا چند استان بسنده نمی کند، بلکه بسیار فراتر از آن ابعاد هولناکی در سراسر ایران بخود گرفته است. نمونه هایی مانند خشکسالی دریاچه ها، رودخانه ها، تالاب ها یا افت شدید منابع آبی زیر زمینی و حجم پشت سدها، تماما تبعات سیاست های مخرب و میهن برباده رژیم آخوندی است که به خشکسالی در بسیاری از استان ها ضریب زده است.
در نمونه ای دیگر استاندار حکومت در استان سیستان و بلوچستان ضمن اعتراف به وجود بحران آب در این منطقه سابقا زرخیز ومشکل آب روستاهای استان می گوید: «هم اکنون شش هزار روستای استان مشکل تامین آب دارند». (خبرگزاری حکومتی ایسنا 4 مهر 1395)
دریک گزارش دیگر خبرگزاری نیروی تروریستی قدس تسنیم (4 مهر 1395) چشم انداز وجود بحران آب در ایران را بدین سان به تصویر کشیده است: «در نهایت باید گفت که کشور ایران به طور کلی دچار کمبود آب است و در صورت ادامه روند فعلی، میزان تقاضای آب به دلیل افزایش جمعیت و توسعه کشاورزی و صنعت افزایش یافته و در نهایت منجر به کاهش سرانه آبی می‌شود.
متعاقب کاهش سرانه آبی، تشدید اختلافات اجتماعی، مهاجرت، محدودیت‌های کم‌آبی، تنش‌های آبی و بحران رخ می‌دهد».
