تام ریج در مقالة خود در هیل، با اشاره به افشای فایل صوتی سخنان منتظری دربارة قتل عام 67، از جمله فاش‌شدن جزییاتی از اعدام دختران مجاهد و زنان باردار به‌دست رژیم آخوندی، می‌نویسد:
(سازمان مجاهدین خلق ایران) بزرگ‌ترین و سازمان‌یافته‌ترین گروه مخالف رژیم و طرفدار دموکراسی در ایران است که خواهان یک نظام مبتنی بر جدایی دین و دولت و ایران غیر اتمی است.
یکی از کسانی که صدایش در فایل صوتی (منتظری) شنیده می‌شود مصطفی پورمحمدی وزیر دادگستری دولت روحانی است که در آن زمان نمایندة وزارت اطلاعات در هیأت مرگ تهران بود؛ همان (هیأتی که) محاکمه‌های چند دقیقه‌یی برگزار می‌کرد تا تعیین کند کدام زندانیان سیاسی کشته خواهند شد. در این فایل صوتی پورمحمدی قویاً از اقداماتی که منتظری آن‌را «بدترین جنایات جمهوری اسلامی» می‌داند، دفاع می‌کند. او امروز این جنایات را اجرای «حکم الهی» در قبال سازمان مجاهدین توصیف می‌کند.
پورمحمدی در صحبت با مقامات رسمی استانی گفت که به شرکت در این کشتار افتخار می‌کند».
اولین وزیر امنیت ملی آمریکا سپس به استمرار سرپیچی رژیم آخوندی از قطعنامه‌های شورای امنیت در منع آزمایش موشک‌های بالیستیک و صدور تروریسم و بنیادگرایی رژیم در سراسر جهان اشاره می‌کند، و می‌افزاید:
در دو سال اول ریاست‌جمهوری روحانی اعدامها به‌شدت افزایش یافت تا جایی که فقط در سال 2015،. حدود 1000 نفر اعدام شدند. اکثر آنها به‌خاطر اتهامات سیاسی مثل «دشمنی با خدا» محکوم شدند، یعنی همان اتهامی که اغلب قربانیان حمام خون سال 67 به آن محکوم شده بودند.
آگاهی رو به افزایش از موارد نقض (حقوق بشر) (رژیم) تهران در گذشته، نمی‌تواند به سادگی نادیده گرفته شود؛ به‌خصوص به این دلیل که هم‌دستی دولت روحانی در قتل عام 67 به هیچ عنوان به وزیر دادگستری او محدود نمی‌شود.
(به تازگی) سازمان مجاهدین خلق ایران که شبکة وسیعی در داخل ایران دارد، اسامی 60 نفر از کسانی را فاش کرد که با قتل عام 1988 در ارتباط بوده‌اند. تمامی آنها در موقعیت‌های بالایی هستند؛ برخی در دولت روحانی، برخی در نهادهای دیگر دولتی و برخی نیز در مؤسسات مالی که روابط نزدیکی با دولت دارند. این افشاگری به‌خوبی روشن می‌کند که حکومت کنونی در ایران، تحت هیچ عنوانی از جنایات خود علیه بشریت در گذشته فاصله نگرفته است؛ جنایت‌هایی که از هیچ‌کس به‌خاطر آن حسابرسی نشده است. بلکه حتی به کسانی که مثل مصطفی پورمحمدی، مشتاقانه (در این جنایات) شرکت کردند، پاداش هم داده شده است».
تام ریج در پایان این مقاله تأکید می‌کند که با توجه به گسترش جنبش دادخواهی قتل عام 67 و افشای جزییات جدیدی از این جنایت علیه بشریت، جامعة جهانی، به‌ویژه مجمع عمومی سازمان ملل و آمریکا، به‌خصوص به‌خاطر شراکت مقامات دولت روحانی در این قتل عام، دیگر نمی‌توانند چشمان خود را بر این جنایات ببندند.
