رحمان کریمی: دوست کجا، دشمن کجا ؟

آن ریشه یی
 که تبررا به هیچ انگارد
در خاک شماست.
میان آنهمه تناور
این درخت کوچک قدیم
معنای ماندن است.

پرتوان باد حیاتگاهت ای مجاهد دوست
که تبرها،
چنان ازتن و تاب افتاده اند
که برخویشتن
فرود می آیند.