سخن از بحرانی عمیق در جامعه ایران است که به یقین منشاء حکومتی دارد؛ زیرا در نبود آزادی های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی ودر سایه باند های مافیایی وابسته به سپاه پاسداران که مسئولیت توزیع و خرید و فروش مواد مخدر را بعهده دارند، طیف گسترده ای از جامعه بدلیل سرخوردگی های اجتماعی، بیکاری، فقر، تبعیض، سرکوب، ناعدالتی و نبود چشم انداز برای آینده ای بهتر، بسوی مواد مخدر کشیده می شوند.

یک گزارش حکومتی ضمن اعتراف به رشد و نمو آمار اعتیاد در ایران نوشت: «آمار معتادان قطعی در ایران کمتر از دو و نیم میلیون نفر نیست و با در نظر گرفتن کسانی که به طور تفننی مواد مخدر مصرف می‌کنند این آمار به چهار میلیون نفر می‌رسد.
رییس کمیته مستقل مبارزه با مواد مخدر دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت که ۲۱ درصد از جامعه ۱۳ میلیون نفری کارگری ایران به مواد مخدر اعتیاد دارند».
(خبرگزاری حکومتی ایسنا ۲۳ مهر ۱۳۹۵)

مقایسه آمارو ارقام جدید با گذشته مبین این واقعیت است که نرخ اعتیاد در حاکمیت چپاولگر و فاسد ولی فقیه طی یک سال گذشته روبه رشد گذاشته است؛ زیرا بنابرداده های حکومتی آمار اعتیاد برای نمونه در میان کارگران در سال ۱۳۹۴ بالغ بر ۲۰ درصد بوده است، در حالیکه این آمار در نیمه سال جاری به ۲۱ درصد افزایش پیدا کرده است و به یقین تا پایان سال افزایش چشمگیری نیز خواهد داشت.
این گزارش در ادامه با اشاره به این واقعیت می افزاید: «در سال ۹۴ آمار معتادان مواد مخدر در جامعه کارگری ۲۰ درصد اعلام شده بود. آمار رسمی شمار کل معتادان در ایران را یک میلیون و ۳۲۵ هزار نفر بر آورد می‌کند».

واقعیت در دیکتاتوری خامنه ای این است که حکومت عامدانه به بحران اعتیاد در کشور و بویژه در میان جوانان و اقشار ضربه پذیر دامن می زند. برای نمونه تا کنون بکرات گزارش هایی از زندان های رژیم، مبنی بر توزیع و فروش مواد مخدر در میان زندانیان به بیرون درز پیدا کرده است. استفاده ابزاری از مواد مخدر برای منحرف کردن قشر جوان، بویژه در میان دانشجویان نیز یکی دیگر از شیوه های این رژیم فاسد است. به موازات آن نیز باید به افشاء گری های متعدد در زمینه توزیع و فروش موادر مخدر از سوی رژیم آخوندی در بازارهای بین المللی اشاره کرد که اکنون به یکی از منابع مهم تامین پول برای اهداف تروریستی و تغذیه مالی نیروی های بنیادگرا تبدیل شده است.

یک کارگزار رژیم ضمن اعتراف به این نکات ودیدگاه های مردم در این زمینه به: «سه نگرانی اصلی مردم در نظرسنجی‌های مختلف انجام شده طی این سال‌ها «بیکاری»، «تورم» و «اعتیاد» عنوان شده است» اشاره کرده و می‌گوید: «اعتیاد به یکی از نگرانی‌های دائمی مردم تبدیل شده و نوعی بی‌اعتمادی مردم را رقم زده است، به گونه‌ای که ناخواسته افراد از عملکرد حکومت ناراضی می‌شوند و می‌گویند دولت یا نمی‌خواهد یا نمی‌تواند با این پدیده برخورد کند». (همان منبع فوق)