بنا به این گزارش این زندان مرتب علیه زندانیان بهانه‌تراشی کرده و فشارها، محدودیتها و اذیت و آزارها علیه زندانیان سیاسی در این زندان افزایش یافته است.
فشارها، محدودیتها و اذیت و آزارها از طریق رئیس اطلاعات زندان، مسئول حفاظت و مدیر داخلی و بدستور رئیس زندان صورت می گیرد. این اشخاص شرایط غیر انسانی را علیه زندانیان سیاسی بوجود آورده اند.
از طرفی دیگر دژخیمان زندان در حال حذف تدریجی جیره غذایی، دارو و درمان زندانیان سیاسی و عادی در زندان هستند.
همزمان نیز کمیت و کیفیت غذای زندان را شدیدا کاهش داده است. در صورتی که اکثر زندانیان از اقشار ضعیف جامعه هستند و قادر به خرید غذا از بوفه ها نبوده و کاهش کمیت و کیفیت باعث سوء تغذیه و کاهش مقاومت بدن زندانیان شده است.
خاطرنشان می شود زندان مرکزی سنندج دارای ۱۰ بند است و هر اتاق ۲۰ الی ۲۵ نفر جمعیت دارد و معمولآ نیمی از زندانیان از داشتن تخت برای خواب محرومند و به اصطلاح زندانیان در کف اتاق ها و راهرو ها و به صورت چسبیده به هم می خوابند.
همچنین در این زندان، زندانیان بدون توجه به نوع جرائم ارتکابی شان در کنار هم قرار داده میشوند. زندانیان زیر ۱۸ سال و بالای ۱۸ سال را در اتاق های زندان در کنار هم قرار می دهند و همچنین زندانیان سیاسی را هم به جهت وارد آوردن فشار در کنار زندانیان خطرناک قرار می دهند.
لازم به یادآوری است وضعیت زندان زاهدان نیز با دو هزار زندانی و بیش از۳۵۰ زندانی محکوم به اعدام، بسیار بد و نامناسب است.
وضعیت تغذیه و رسیدگیهای درمانی زندان زاهدان نامناسب است و علاوه بر آن به‌رغم کمبود امکانات درمانی اعزام به بیمارستانهای خارج از زندان نیز با عدم همکاری دژخیمان زندان و دادستانی به سختی انجام می‌شود.
به گفته یکی از زندانیان: «با وجود ظرفیت ۲۳۰ نفری بند ۳ زندان دژخیمان زندان بیش از ۳۵۰ زندانی را در این بند جا داده‌اند. با وجود این جمعیت تنها ۸ سرویس بهداشتی و ۳ حمام در این بند وجود دارد و آب گرم در فصل زمستان نیست و همین آب هم در روز بارها قطع می‌شود ».
به گفته این زندانی: «اکثرا غذاها بو می‌دهند، به زندانیان بیمار رسیدگی نمی‌شود و اجازه خروج از بند و رفتن به بندهای دیگر نیز به زندانیان داده نمی‌شود».