در آخرین نمونه آن، آخوند روحانی، رئیس دولت «تدبیر و امید» با بلند کرده پرچم سفید برای حل این معضل بزرگ گفت: «امسال یک‌میلیون و ۲۰۰ هزار متقاضی شغل وارد بازار کار شدند که نمی‌توانیم پاسخگوی این تعداد متقاضی کار باشیم».

این سخنان در حالی بیان می‌شود که وی در تبلیغات گوبلز مابانه خود همواره از حل مشکلات اقتصادی، بیکاری و مالی کشور تنها طی صد روز سخن می‌گفت. برای نمونه سایت حکومتی اقتصاد آنلاین (2 شهریور 1392) در گزارشی نوشته بود: «روحانی گفت: طبق وعده قبلی ظرف 100 روز اول دولت حتی کوتاه‌تر از آن اقدامات فوری اقتصادی انجام خواهیم داد».
به‌هرحال گذشته از این دغل و دروغ بازی‌های آخوندی که تنها مصرف تبلیغات و برای دلخوش نگه‌داشتن نیروهای زهوار در رفته رژیم دارند، باید اذعان نمود که عمق بحران‌های لاعلاج در حاکمیت ولی‌فقیه ریشه نه در وجود این باند یا آن باند، بلکه اساساً در وجود و ذات و بی‌سیاستی و بلبشو در حاکمیت نهفته است.

سخن از بحرانی است که اکنون قریب 7 میلیون نفر از جامعه را در برگرفته و به گفته متولیان رژیم لشکر جویندگان کار در آینده نزدیک، این رقم را در بهترین حالت به مرز 12 میلیون خواهد رساند. لازم به ذکر است که دولت آخوند روحانی در این راستا عامدانه دست به تقلب در آمارو ارقام به‌ویژه در زمینه اقتصادی و بیکاری میزند. برای نمونه اعلام رشد اقتصادی 5 درصدی!! از سوی آخوند روحانی که به یقین دروغی بیش نیست، با رشد افسار گسیخته نرخ بیکاری و تورم در کشور هرگز همخوانی ندارد.
در این رابطه یک کارشناس حکومتی (سایت حکومتی انتخاب 24 مهر 1394) می‌گوید: «البته ما معتقدیم که اگر شیوه محاسبه نرخ بیکاری در ایران به همان شیوه قبل خود برگردد یعنی مبنای محاسبه کار دو روز در هفته باشد باز هم ارقام به دست آمده منعکس کننده نرخ واقعی بیکاری در ایران نیست چرا که نرخ بیکاری در ایران حدود دو برابر نرخ مطرح شده و در حدود ۲۴ درصد است».

آخوند روحانی در ادامه با اعتراف به این واقعیت ادامه می‌دهد: «بزرگترین مشکل کشور ما در سال‌های آینده موج بیکاری است و تمام مشکلات کشور، ریشه‌اش به بیکاری برمی‌گردد». (خبرگزاری حکومتی مهر 1 آبان 1395)

بسیاری از کارشناسان مسائل اقتصادی براین یقین هستند که بیکاری معلول اقتصاد فلج و روبه‌مرگ در رژیم غارتگر آخوندی است. رکود شدید اقتصادی به‌موازات نبود سرمایه‌گذاری و نیز سیاست‌های میهن برباده رژیم که سالیانه میلیاردها دلار از سرمایه‌های کشور را به کام جنگ در سوریه، یمن و عراق، ترور و یا صدور بلوا می‌ریزد، به تمامی این بحران‌ها و فرار سرمایه و مغزها ضریب دوچندان زده است.
رئیس بی‌تدبیر دولت آخوندی با بیان واقعیتی بنام «ناتوانی» حکومت در حل معضلات خودساخته برای کشور، افزود: «آمار بیکاری دختران و زنان بیشتر از مردان است».