رژیم ایران خونخوار- عکس توسط گرگ گروچ / واشینگتن تایمز
بقلم آلکس کارلایل
هر والدی این مفهوم ساده را می فهمد: رفتار بد بچه ها را پاداش ندهید. اما تنها می توان با شگفتی پرسید که آیا وقتی به روابط بین المللی و معامله با رژیم های سرکش می رسد، سیاستگذاران ما این مفهوم ابتدایی را درک و فهم می کنند.
مورد منظور سیاست نسبت به جمهوری اسلامی ایران است
رژیم ایران یک کارمند خیریه انگلیسی را به زندان انداخته و این خانم را به اتهامات ساختگی امنیت ملی به پنج سال زندان محکوم کرده است
مورد نازنین راتکلیف چنانچه در شش ماه گذشته آشکار شده مردم انگلستان را شکه کرده است، چرا که او هنگامیکه قصد داشت با دخترش گابریل پس از دیدار پدر و مادرش در ایران به انگستان پرواز کند توسط مقامات رژیم دستگیر شد.
اما این تنها جدیدترین مورد در یک سیر طولانی نقض حقوق بشر توسط تهران است. اوایل امسال یک فایل صوتی افشا شد که همدستی در جرم مقامات سطح بالای رژیم را در یک قتل عام در 1988 هرچه بیشتر اثبات کرد، قتل عامی که در آن 30000 زندانی سیاسی، شامل نوجوانان و زنان باردار، کشته شدند.
در فایل صوتی صدای، آیت الله علی منتظری، وارث مسلم وقت رهبر مذهبی آیت اله روح اله خمینی، شنیده می شود که کمیته مرگ را بخاطر اجرای این قتل عام سرزنش می کند.
او گفت: ”به نظر من، شما مرتکب بزرگترین جنایت در دوران جمهوری اسلامی شده اید، که تاریخ ما را بخاطر آن محکوم خواهد کرد.“
او بخاطر این اظهارات، برکنار شد و تحت بازداشت خانگی قرار داده شد
جفری رابرتسون، قاضی القضات سابق دادگاه سازمان ملل متحد در سیرالئون، گزارشی را درباره این قتل عام نوشت. او آن را به عنوان یکی از بدترین جنایات علیه بشریت بعد از جنگ جهانی دوم توصیف کرد
اهداف اصلی، فعالان جنبش اپوزیسیون سازمان مجاهدین خلق ایران (پی ام او آی یا ام یی کی) بودند اگرچه رژیم بستگان اعضا یا طرفداران معمول و همچنین سایر مخالفان را نیز اعدام کرد.
آنهاییکه اعدام شدند احکام زندانشان را میگذراندند - بعضی ها حتی دوران حبس شان تمام شده بود - اما رژیم اهمیت نداد. آنها پس از یک محاکمه مسخره محکوم به مرگ شدند، محاکماتی که حداکثر پنج دقیقه طول کشید و عمدتا شامل یک سئوال می شد؛ وابستگی سیاسی شما چیست؟
وقتی که خانواده های قربانیان جویای حال آنها می شدند، به آنها فقط یک ساک متعلقات عزیزانشان داده می شد، هیچ اطلاعی درباره محل دفن به آنها داده نمی شد و علنا نسبت به هرگونه سوگواری در ملاء عام تهدید می شدند.
رژیم ایران مکررا درصدد پنهان کردن جنایاتش و بی اعتبار کردن شورای ملی مقاومت ایران، بخاطر انتشار اخبار این قتل عام، بوده است.
مریم رجوی، رئیس جمهور برگزیده شورای ملی مقاومت ایران، در زمینه افشاگری این فایل صوتی گفت: ”این فایل صوتی شواهد تردیدناپذیر براین است که سران رژیم ملاها مسئول این جنایات علیه بشریت و نسل کشی بی سابقه هستند.“
شورای ملی مقاومت ایران، متعاقبا، یک فهرست از تقریبا 60 تن از اعضای بشدت درگیر رژیم در این قتل عام را منتشر کرد که امروز هنوز هم در پست های قدرتمند در ایران هستند. آنها بجای اینکه مجازات شوند حفاظت شده و ارتقاء یافته‌اند.
مصطفی پورمحمدی، وزیر دادگستری در دولت حسن روحانی رئیس جمهور به اصطلاح معتدل ایران، یک مأمور وزارت اطلاعات در زمان قتل عام بود و یکی از کسانی است که صدایش در نوار شنیده می شد. وی، در اواخر ماه اوت، براین بالید که به نقشش در قتل عام 30000 زندانی سیاسی افتخار می کرد.
علی خامنه ای، رهبر مذهبی فعلی در دوران این قتل عام رئیس جمهور بود.
در آستانه توافق اتمی 2015، رژیم ایران سعی کرد به جهان وانمود کند که او یک دیکتاتوری درحال اصلاح بود - یک تناقض بسیار آشکار. ما نباید فریب بخوریم.
مبادا شما فکر کنید که 1988 آخرین باری بود که رژیم ایران مخالفانش را ظالمانه بقتل رساند، بگفته دبیرکل سازمان ملل و گزارشگر ویژه ایران در 12 ماه گذشته نزدیک به 1000 نفر اعدام شده اند
رژیم ملایان، همچنان کشور اصلی حامی تروریسم دولتی است، بالاترین تعداد اعدام نسبت به جمعیت را در جهان دارد، و هنوز مجازات های وحشتنناک مانند شلاق زدن در ملاء عام، قطع عضو و کور کردن با اسید را اجرا می کند. اینها مجازاتهای قرون وسطایی هستند که هیچ جایی در سال ۲۰۱۶ ندارند
رژیم ایران سالهای بسیاری است که از عدالت گریز کرده است، از این رژیم باید حسابرسی شود.سازمان ملل متحد باید یک تحقیق بیطرفانه را درباره قتل عام 1988 براه اندازد، با دید اینکه احتمالا در دادگاه جنایی بین المللی تعقیب جزایی شود. این ابتکار (طرح) می تواند در قطعنامه انتقادی آتی سازمان ملل در مورد رکورد حقوق بشر ایران در جریان اجلاس جاری مجمع عمومی گنجانده شود..
سازمان ملل متحد رسما در 1945 تشکیل شد تا از قتل عام های مورد حمایت دولت مانند آنهاییکه در آلمان نازی دیده شد جلوگیری کند درخواست از او برای پایداری بر ارزش های اصلی خود و پاداش ندادن به رژیم ایران در قبال بد رفتاریهایش درخواست زیادی نیست.
چنانچه توماس پین گفت: ”مردانی که خود را پاسخگو به هیچکس ندانند نباید مورد اعتماد هیچکس قرار گیرند.“
این در مورد رژیم ایران، نیز، صحت دارد.

 الکس کارلایل از بریویو یک عضو حزب لیبرال دمکرات مجلس اعیان بریتانیا و رئیس مشترک کمیته پارلمانی بریتانیا برای آزادی ایران است. او بازبین گر مستقل قانون تروریسم در بریتانیا (بین 2001 تا 2011) بود