در تازه‌ترین ارزیابی‌های منطقه‌ای از بازار کار اعلام گردید که «شاخص کارآفرینی ایران در بین کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا در قعر جدول قرار دارد و رتبه کشورمان در این بخش چهاردهم در بین ۱۵ کشور است»!
واقعیت در این آمار و ارقام مبین این است که ساختار اقتصاد ورشکسته در رژیم آخوندی اساساً توان مبارزه با بحران و روند روبه رشد متقاضیان کار در میان فارغ‌التحصیلان کشور را ندارد؛ زیرا در بهترین حالت اکنون جمعیت جویای کار در میان فارغ‌التحصیلان «۳ برابر» دیگر متقاضیان کار اعلام شده است که خود مبین ناامیدی مطلق برای ۴ میلیون فارغ‌التحصیل در راه برای برون رفتن از بحران بیکاری را به نمایش می‌گذارد.
یک گزارش حکومتی ضمن اعتراف به این واقعیات و بدون پرداختن به نقش مخرب سیاست‌های دولت «تدبیر و امید», تنها به یک روی سکه این بحران اشاره می‌نماید و می‌نویسد: «مسئولان امر، بی‌مهارتی دانش‌آموختگان دانشگاهی را یکی از علل افزایش بیکاری در قشر تحصیل‌کرده می‌دانند و علت این بی‌مهارتی را، نظام آموزشی عنوان می‌کنند». (خبرگزاری حکومتی مهر ۸ آذر ۱۳۹۵)
ترجمان این جملات به معنای وجود بلبشو در سیستم آموزشی و دانشگاه‌های حکومتی نیز می‌باشد و تائیدی برعمق این حقیقت است که رژیم آخوندی سیاست‌های کلی نظام آموزشی کشور را بر پایه صرفاً مشغول کردن جوانان و «صدور مدارک بدون محتوی» استوار کرده است، امری که اکنون خود را در دنیای پرتلاطم تحولات پرسرعت علم و صنعت در جوامع امروز بشری که به «مهارت‌های فنی» هرچه بیشتر نیازمند می‌باشد، به نمایش گذاشته است.
در این رابطه یک کارگزار حکومتی در بخش «صندوق کارآفرینی» می‌افزاید: «یک موضوع غیرقابل‌انکار است چراکه دانشگاه‌ها غالباً به آموزش نظام آکادمیک بسنده می‌کنند و در آموزش مهارت متمرکز نیستند. نکته دیگر اینکه نظام برنامه‌ریزی، سیاست‌گذاری و اجرایی کشور مبتنی بر سازوکارهای کارآفرینی نیست و در مقابل این سیاست‌ها مبتنی بر سازوکارهای دولتی و شبه‌دولتی است».
همچنین چشم‌انداز بحران بیکاری در میان فارغ‌التحصیلان به‌قدری تیره تار است که رئیس حکومتی در بخش امور اقتصاد کلان سازمان برنامه‌وبودجه کشور با اعتراف به آن می‌گوید: «طبق آمار رسمی ارائه شده سالانه حدود ۹۰۰ هزار دانشجو فارغ‌التحصیل می‌شود که حدود ۶۵۰ هزار نفر از این تعداد متقاضی جدید کار هستند. علاوه بر این طی ۵ سال آینده، سالانه حدود ۲۵۰ هزار نفر افراد فاقد تحصیلات دانشگاهی به جمعیت جویای کار اضافه می‌شوند». (همان منبع بالا)
