این بحران وخیم و غیرقابل کنترل را یک گزارش حکومتی این‌گونه به تصویر کشیده است: «بر اساس آمارهای رسمی در طول یک سال نزدیک به ۱۸ هزار ایرانی در جادهها جان خود را از دست می‌‌دهند».
ترجمان این جملات به معنای «مرگ روزانه ۴۹» شهروند براثر تصادفات جاده‌ای است که به‌تنهایی مبین نوک کوه یخی بنام «آمار وحشتناک تصادفات» در ایران است. با یک مقایسه آماری می‌توان به‌خوبی دریافت که طی سال گذشته آمار مرگ‌ومیر در جادهها و سوانح رانندگی افزایش چشمگیری داشته است؛ زیرا به گزارش سایت حکومتی انتخاب (۱۱ آذر ۱۳۹۵): «میزان تلفات جاده‌ای در سال ۱۳۹۴ زیر ۱۷ هزار نفر بوده است.»
همچنین در تازه‌ترین نمونه آن نیز هفته گذشته شاهد سانحه قطار مسافربری در سمنان بودیم که تا به امروز دولت آخوند روحانی آمار ارقام 48 کشته و صدها زخمی آن را آن به‌طور قطره‌ای انتشار داده است.
در تمامی کشورها رسم بر این است که رئیس دولت در چنین حوادثی ضمن حضور در صحنه، تلاش می‌کند تا به نحوی نسبت به اعتراضات و خشم اجتماعی واکنش نشان داده و بقول معروف، فضا را آرام و دل‌های دردمند بازماندگان را قدری التیام بخشد؛ اما مردم ایران دیدند که در حاکمیت ولی‌فقیه نه تنها از حضور «رئیس‌جمهور تدبیر و امید» در محل حادثه خبری نبود، بلکه حتی وزیر مربوطه نیز تلاش کرد تا با سیاه‌کاری، عمده مسئولیت این فاجعه خونین را بر عهده «راننده قطار» بگذارد.
این گزارش حکومتی در ادامه به واقعیات زیربنایی در حاکمیت غارتگر آخوندی اعتراف کرده و می‌افزاید: «نباید به دنبال آن اصلی‌ترین عامل مرگ‌ومیر در حمل‌ونقل ایران فراموش شود. جاده‌های ایران با سؤال‌های بزرگی روبه‌رو هستند که پاسخ دادن به آن‌ها شاید به سال‌ها زمان احتیاج داشته باشد. به گزارش ایسنا، هرچند داغ سنگین مرگ ۴۸ ایرانی در تصادف اخیر قطارها هرگز فراموش نخواهد شد، اما تصادف هزاران خودرو در طول سال با یکدیگر و مرگ نزدیک به ۱۸ هزار نفر در طول یک سال داغی بزرگ‌تر است که نمی‌توان از کنار آن به راحتی عبور کرد». (خبرگزاری حکومتی ایلنا ۱۱ آذر ۱۳۹۵)
کارشناسان مسائل راه و ترابری چهار عامل مهم را در تصادفات تعیین کننده می‌دانند. علاوه بر عامل انسان، جادهها، کیفیت نامرغوب وسیله‌های نقلیه و غیر استاندار بودن محیط (علائم ایمنی، هشدار دهند و بازدارنده) از جمله دیگر آن‌ها بشمار می‌روند.
به‌یقین در نبود راه و جاده‌های استاندارد در ایران، سه عامل دیگر و به‌ویژه عامل جاده همواره نقش عمده‌ای را در آمار بالای تصادفات در ایران ایفا می‌نماید. یک سایت حکومتی ضمن اعتراف به این واقعیت می‌نویسد: «نزدیک به ۳۰ تا ۴۰ درصد جاده‌های ایران کوهستانی هستند. در شیب‌های ۹۰ تا ۱۸۰ درجه که تمایل پرت شدن خودرو به بیرون وجود دارد، معمولا شیب‌های درون جاده‌ای برای اینکه جلوی فشار گریز از مرکز را بگیرد، ساخته می‌شود. متأسفانه در جاده‌های کوهستانی و گردنه‌ای ما چنین مسائل دقیق نقشه‌برداری رعایت نمی‌شود».
(سایت حکومتی انتخاب ۸ اردیبهشت ۱۳۹۵)
