دراین جلسه ابتدا خانم سیمین اکبری از اعضای, انجمن زنان ایرانی- شاخه استرالیا, ضمن خوش آمدگوئی به حضار, بعنوان اولین سخنران جلسه سخنانی ایراد کرد.

خانم سیمین اکبری در سخنان خود ضمن اشاره ای کوتاه به تاریخچه روزجهانی حقوق بشر، گفت:
۱۰ دسامبر, روز جهانی حقوق بشر را به همه شما تبریک می گویم و شک و شبهه ایی نیست که به زودی این روز در تاریخ ایران جایگاه خود را پیدا خواهد کرد و دیگر این روز و اصول اعلام شده در بیانیه حقوق بشر سازمان ملل برای ما ایرانیان بطور عملی و ملموس نمایان خواهد شد. بطور تاریخی, در سال ۱۹۴۵ پس از پایان دو جنگ جهانسوز بین المللی و بعد از اینکه آینده جهان در ابری از ابهام مجدد قرار گرفته بود, در روز ۱۰ دسامبر مجمع نوپای عمومی سازمان ملل, اعلامیه جهانی حقوق بشر را به تصویب رساند. در سال ۱۹۴۵ مجمع عمومی همه دولت ها و کشورها را فراخواند که به این اصول احترام گذاشته و قوانین داخله خود را براساس آن پایه ریزی نمایند. به رغم اینکه کشور ایران نیز یکی از کشورهایی بودکه اعلامیه جهانی حقوق را در سال ۱۹۴۵ امضاء نمود.اما, از آن زمان تاکنون, در هر دو دوره حکومت ستم شاهی و هم دردوران سیاه دیکتاتوری مذهبی حاکم بر ایران, پایه ای ترین حقوق مردم ایران نه تنها به سخره کشیده شده, بلکه به وحشیانه ترین وجهه ممکن زیرپا گذاشته شده است.
در روزهای کنونی, ما به عنوان شهروندان عادی این مرز و بوم, نمی دانیم که باید از کدام حقوق بشر صحبت به میان آوریم. از دردهای بی امان هزاران, هزار کارتن خواب, یا دختران وزنان جوان تن فروش, از کودکان کار اجباری, یا از به دام افتادگان هیولای اعتیاد, باید از کودکان گل فروش بر سرچهار راه ها گفت, یا از اختلاس های چند و چندین میلیاردی, باید از وضعیت آشفته و بی اساس اقتصادی و فقر همگان گیر اجتماعی گفت, یا از تصادف هایی گفت که سالانه جان بیش صدها هزاران هموطنان بی گناهمان را می گیرد.
در این رابطه به اندازه قوانین موجود اجتماعی می توان از صدمات و ناهنجاری های گفت که ناشی از عدم مدیریت و خصائص ضد انسانی و ضد بشری این حاکمان جانی می باشد.
حقوق بشر یعنی احترام به عقاید دیگران, و این در حالی است که در ایران همه اقلیت های قومی, مذهبی, اجتماعی در زیر خصمانه ترین فشارها و اجحاف های اجتماعی, اقتصادی, سیاسی و حقوقی قرار دارند.
حقوق بشر, یعنی حق ابراز عقیده: در کشور ما ایران, بیان و یا نیت داشتن چنین موردی, معارض با نبض های قانونی کشور است و همه می دانیم که فکر کردن و استفاده از این حق تنها یک رویا برای مردم ایران می باشد.
حقوق بشر, یعنی حق انتخاب پوشش آزادانه: درایران ما این بمعنای یک جوک تلخ به حساب می آید, چرا که قوانین ضد انسانی آخوندی در معارضت کامل با این اصل می باشد.
حقوق بشر, یعنی حق آزادانه انتخاب محل زندگی: وجود ما بعنوان پناهندگان سیاسی در این کشور خود بیانگر عدم رعایت تمام این موازین و قوانین به رسمیت شناخته شده بین المللی است.
بطور مختصر می توان گفت که حقوق بشر, در کشور ما سالیان سال است که به خون کشیده شده است و به گورستان سپرده شده است .
با روی کار آمدن این رژیم ددمنش و تدوین قانون اساسی ضد بشری ملاها, از همان روز نخست حاکمیت این جانیان, حقوق بشر مردم ایران بطور قانونمند سر بریده شد. قوانینی که با سنگسار و نقض حقوق اقلیت های قومی, مذهبی, با پا بریدن و سر زدن, با شلاق و چشم در آوردن و گوش بریدن, با فرهنگ اعدام در ملاء عام و شیوع فرهنگ زن ستیزی, خود را محافظت می نماید, مشخص است که در زمان اجرای کردن این قوانین ضد انسانی چه خسارات جبران ناپذیری تاریخی و فرهنگی برجای خواهد ماند.
هموطنان, نزدیک به ۴ دهه است که این رژیم غاصب وبا همین قوانین ضد بشری اش برخاک و جان و مال و ناموس ما حکمرانی می کند.مشخص است که بهای داشتن و بدست آوردن, همین حقوق پایه ای انسانی در سرزمین دیکتاتورزده ما, بسیار هنگفت و گران می باشد و شاید هم به همین دلیل است که شایان یک مبارزه خستگی ناپذیر می باشد.
در طول تمامی این سالیان سیاه و مصیبت زده, با عشق و امید برای رسیدن به این اصول زنده و زندگی کرده ایم. اصولی که ما و مردمان باید برای دستیابی به آن از بسیاری از آرزوهای شخصی و قومی و اجتماعی خود کوتاه بیائیم تا بتوانیم که این ضرورت انسانی و همگانی را برای مردم و کشورمان نهادینه کنیم بنحوی که دیگر هیچ کس و مقامی نتواند این حقوق را نادیده بگیرد.
چنانکه شهید بزرگ حقوق بشر, دکتر کاظم رجوی گفته اند,:" ما حقوق بشر را با خون خودمان می نویسیم."
بهرصورت و برخلاف دیکتاتورها, ما هرساله این روز را جشن می گیریم و آن را روز بزرگی به حساب می آوریم و به این مسئله ایمان داریم که با داشتن این مردم و این فرهنگ و این تاریخ, به زودی مردم ایران به جایگاه رفیع انسانی خود خواهند رسید. برای رسیدن به این مهم, ابتدا باید به «آزادی » این گوهر بی بدیل دست یافت که لازمه اش خلاصی یافتن از شر این رژیم ددمنش است.
آری،درسایه آزادی است که صلح وعدالت اجتماعی و رعایت احترام به حقوق شهروندان منزلگاه خویش را خواهند یافت و آن زمان است که ما خواهیم توانست که به انسانیت و کرامت خود با غرور و احترام افتخار کنیم.

در پایان سخنان خانم سیمین اکبری آقای پیترمورفی, از سوی ائتلاف صلح و عدالت در سیدنی و رییس کمیته حامیان استرالیایی مقاومت ایران، سخنانی ایراد کرد. آقای پیتر مورفی در سخنان خودگفت: روز ۱۰ دسامبر, روزی است که درست بعداز پایان جنگ جهانی دوم توسط سازمان ملل به رسمیت شناخته شد, در جنگ جهانی دوم بیش از ۵۵ میلیون انسان در اروپا, خاورمیانه, و آسیای شرقی کشته شدند. اما این برای من شوکه کننده است که سازمان ملل بعنوان قدرتی که اولین تصویب کننده اعلامیه جهانی حقوق بشر بود, در دفاع ازاین حق اولیه بشر، امروز شکست خورده است و درحقیقت ما نمی توانیم و نباید که این روز را جشن گرفت بلکه باید ازحقوق خودمان خود دفاع و حمایت کنیم. روز جمعه من در یک تظاهراتی که در مقابل کنسولگری فیلیپن برگزار شده بود, شرکت کردم, و سپس با اشاره به عکس های زندانیان سیاسی ایران گفت: آنان نیز مانند این رفقای مبارزمان, به یک مبارزه جدی در کشورشان مشغول اند تا دولت را مجبور کنند, که به خواسته های آنان پاسخ بدهد. البته من می دانم که خانواده این زندانیان سیاسی تظاهراتهای بسیاردرمقابل زندانها برای آزادی آنها برگزار می کنند.دراینجا بسیارمایلم که اشاره کنم که مااین روز را گرامی بداریم این است که باید از حقوق و دوستانمان و همه کسانی که تحت سیتم هستند، دفاع و حمایت کنیم. من بسیار خرسندم که با شما هستم و ما قدم های بسیاری داریم تا به یک ایران آزاد برسیم, اما این آزادی دست یافتنی خواهد بود چرا که ما برای بدست آوردنش به مبارزه برخواسته ایم. ما برای آزادی این زندانیان سیاسی فراخوان می دهیم و خواهان آزادی آنان می باشیم. از همه شما متشکرم. آزادی برای ایران."

پس از سخنان آقای پیتر مورفی، برخی از تصاویر برگزیده از تظاهرات هایی که در طول سال ۲۰۱۶ در سیدنی و درحمایت از حقوق بشر در ایران برگزار شده بود, نمایش داده شد و همچنین کلیپ سخنرانی شجاعانه یکی از دانشجویان که در روز ۱۶ آذر که در دانشگاه تبریز ایراد نموده بود، نمایش داده شد.

سخنران بعدی جلسه خانم دکتر مریدیس برگمن, رئیس سابق پارلمان سنای ایالت نیو سات ولز ورییس افتخاری کمیه حامیان استرالیایی مقاومت بود . ایشان در سخنان پرشورخود ابتدا حمایت خود از جنبش داد خواهی سال ۶۷ و دفاع از حقوق بشر و حقوق زندانیان سیاسی اعلام نمودند.
خانم دکتر برگمن ضمن ابراز خرسندی از حضورش دراین جلسه گفت:"... وقتی که مسئله حقوق بشر عنوان می شود, هیچ کشوری در ذهن من نمی آید به جزء ایران که نمی توان به آن فکر نکرد و نیاندیشید. ایران یکی از دیکتاتورترین و خونریزترین رژیمها در دنیای امروزاست وایران بعد از کشور چین در کشتار و اعدام مردمش مقام دوم را دارد. و ایران کشوری است که کودکان را اعدام میکند, زنان را اعدام میکند و مخالفان سیاسی را اعدام می کند.
خانم مریدیت برگمن آنگاه با اشاره به کمپین دادخواهی سال ۶۷ گفت:آنچه که این روز را بطور خاص برایمان برجسته میکند, در حقیقت اعدام ۳۰۰۰۰ زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ می باشد, و موضوع افشاء نوار صوتی است که در آن در باره چگونگی انجام موضوع صحبت می شود و اینکه یک برنامه دراز مدت عمدی بوده است که بتواند به این روش اپوزیسیون را نابود و یا به وحشت بیاندازد.خانم برگمن همچنین به دست آوردهای تلاش یاران و حامیان مقاومت اشاره کرده واز خروج دلاوران مجاهد خلق ساکن لیبرتی اظهار خشنودی کرده و گفت: اینکه رفقای مبارزمان توانستند با امنیت از کمپ اشرف و سپس لیبرتی به یک کشور امن نقل و مکان کنند وهم اکنون دریک کشور دوست درآلبانیا هستند، بسیار خوشحالیم.

وی در خاتمه سخنانش با اشاره به شرایط و تغییرات بین المللی گفت:همزمان که ما سال جدید را آغاز می کنیم, رژیم ایران خرسند است که توانسته بقدری در سوریه و یمن پیروزی بدست بیاورد و همچنین آنها با انتخاب رئیس جمهور جدید در امریکا احساس می کنند که امریکا در یک دوران بحرانی بسر می برد و بنابراین می توانند از امریکا امتیاز بگیرند. اما, ما بخوبی می دانیم که در ایران یک نسل ازنیروهای جوان وجود دارند که به اندازه کافی متحمل سختی و دشواری شده اند و از هر فرصتی برای آزادی و دمکراسی به اعتراض پرداخته و این رژیم را روزانه به چالش می کشند
ایشان با تاکید براهمیت روز جهانی حقوق بشر، ابراز داشت: این روز برای ما مهم است, چراکه می دانیم که بسیاری از رفقایمان درایران در زندان بسر می برند و ما امروز جمع شده ایم که از همه انها حمایت کنیم. از همه شما متشکرم."

آخرین سخنران جلسه آقای دکتر علی زاهدی بود که از سوی جمعی از پزشکان ایرانی در سیدنی طی سخنانی حمایت خود را از جنبش آزادی خواهی مردم ایران و دفاع از حقوق بشر و حقوق زندانیان سیاسی اعلام نمود.دکتر علی زاهدی, درادامه سخنان خود گفت: مسئله حقوق بشر یک مسئله بین المللی است ولی دیکتاتورها و حاکمیت ها با توسل به حیله و فریب و زور و مماشات بطرق مختلف این حقوق اولیه و طبیعی انسانها را زیر پا می گذارند که رژیم ایران یکی از بدترین های آن می باشد و در حقیقت پدرخوانده داعش می باشد. من در اینجا می خواهم از تعدادی از زندانیان سیاسی نام ببرم که هم اکنون از درون زندان مبارزه خود برای رعایت حقوق بشررا به سخت ترین وجه ممکن به پیش می برند, افرادی مانند آقای آرش صادقی, مریم اکبری منفرد, سعید ماسوری, علی معزی و بسیاری دیگر... ایشان در پایان صحبت های خود ضمن ادای احترام به همه زندانیان سیاسی از خانم مریم اکبری منفرد و کمپین دادخواهی ایشان به عنوان یک مثال بارز برای کسب رعایت حقوق بشردرایران یاد نمودند.

در پایان این جلسه آقای محمد صادقپور رییس انجمن دموکراسی و حقوق بشر برای ایران از شرکت کننده گان در این جلسه و بویژه ازحامیان استرالیایی مقاومت و هم چنین ازانجمن زنان ایرانی دراسترالیا واعضا ودست اندرکاران انجمن دفاع از آزادی و حقوق بشر درایران که در برگزاری این لیت جلسه تلاش کردند مراتب تشکرخود را اعلام نموده و بر ادامه تلاشها و مبارزه یاران و هواداران مقاومت ایران تا پیروز نهایی براین حکومت ناقض حقوق مردم ایران و برقراری آزادی تاکید کرد.