به یاد می آورم فریاد هواداران مجاهدین خلق را: "اشرف، اشرف، شهر شرف"،
و مسعود رجوی را که می گفت: "اگر اشرف بایستد جهان به ایستادگی و حمایت از آن قیام خواهد کرد"،
به یاد می آورم مقاومت ساکنان اشرف را که تنها با مشتهای گره کرده در مقابل نیروهای عراقی مسلح به توپ و تانک و هاموی، مقاومت می کردند،
به یاد می آورم ایستادگی جانانه ساکنان لیبرتی را که بر خرابه های بنگالهای موشک خورده با ترانه-سرود "روز حساب" چنین خواندند:
"اینجا آغاز پایان توست، کانون ترس پنهان توست
با روی سرسخت رزم ما، بنگر اینجا گورستان توست"