... استراتژی ایران در رابطه با آنچه که “صدور انقلاب” می نامد از سال 1979 تغییری نکرده, و این در واقع صدور بحران و فتنه است, ولی رفتار سیاسی اخیر ایران, خصوصا در رابطه با دولت امارات, نباید تهران را متوهم کند که شیر منطقه است, بلکه بیشتر شبیه طاووسی است که پرهایش را باز کرده باشد...
... تاریخ کارهای جاسوسی ایران با کویت با شبکه اخیر شروع نشده و خیلی قدیمی است... و اکنون ضروری است که سیاست ملایمت با این همسایه بد نیت کنار گذاشته شود, و کشورهای خلیج (فارس) باید یک کارزار بینالمللی جهت افشای خصومت مستمر ایرانیها را شروع کنند, و برای رسیدن به یک موضع قاطع بینالمللی در این زمینه کار کنند.
نباید امور را به تحولات پرونده اتمی ایران و معاملات بینالمللی واگذار کنند که ممکن است در پشت پرده بین بعضی از نیروها و ایران از جیب منطقه منعقد شود...... ایران هیچ کشور عربی را از تلاش بیهوده (برای دخالت) در امور امنیتیش بی نصیب نگذاشته, و تحت شعار “آزادی قدس” کل کشورهای منطقه را گذرگاه گروههای تخریبی قرار داده است...
... ضربه به بازوان اطلاعات ایران و سپاه پاسداران کار بسیار خوبی بود, نه فقط برای حفاظت از امنیت خلیج (فارس) بلکه برای رها کردن مردم ایران از و حشیگری بنیادگرایی و تخریب کور که در همه جا ضربه میزند. آیا ما به سیاست دراز کردن دست (مسالمت) با این اژدها که از خون و خرابی سیر نمی شود ادامه خواهیم داد؟.