همچنین مخرج مشترک بسیاری از بازتاب ها نسبت به شخصیت رفسنجانی همان وجود «فساد گسترده، نقش سرکوبگرانه، ابعاد غارت و چپاول، مال اندوزی و نیز جاه طلبی» وی برای قدرت می باشد. استفاده از واژه هایی مانند «فاسد، جانور سیاسی، حسابگر، کوسه، ناقض حقوق بشر، پدرخوانده، عامل ترورها» تماما موئید چهره واقعی رفسنجانی در دیکتاتوری ولی فقیه می باشند.
برای نمونه روزنامه وال استریت ژورنال (9 ژانویه 2017) در مطلبی با اشاره به عمق «فاسد» بودن رفسنجانی و نقش وی در ترورهای خارج از کشور از جمله نوشت: «بنا به گفته یک افسر اطلاعاتی که در دادگاه جنایی در آلمان شهادت داد، رفسنجانی بطور منظم با «کمیته عملیات های ویژه» که بر سوقصد های خارجی نظارت داشت، نشست می گذاشت. همچنین درزمان ریاست جمهوری رفسنجانی در سال ۱۳۷۴ بود که ماموران رژیم ایران برج های خوبر را در عربستان بمب گذاری کردند و ۱۹ سرباز آمریکایی را کشتند».
روزنامه آمریکایی اینترنشنال بیزنس تایمز (9 ژانویه 2017) با اعتراف به واقعیتی بنام «وجود بحران» در راس نظام آخوندی پس از مرگ رفسنجانی می افزاید: «مرگ رفسنجانی به معنی بحران سیاسی در ایران است… مریم رجوی پرزیدنت شورای ملی مقاومت گفت: «بامرگ رفسنجانی یکی از دوپایه و عامل تعادل فاشیسم مذهبی حاکم بر ایران، فروریخته و این رژیم درتمامیت خود به سرنگونی نزدیک می شود».
در ادامه روزنامه لوموند (10 ژانویه 2017) در مطلبی تاکید می کند: «پدر خوانده! جمهوری اسلامی مرد. اشک تمساح بر جسد کوسه!». اشاره این روزنامه به حضور خمانه ای و سیاه بازی وی بر جسد رفسنجانی می باشد. همچنین این روزنامه سپس به نقش های کلیدی رفسنجانی در سرکوب مخالفان پرداخته و می افزاید: «رفسنجانی که اغلب مقامات کلیدی در جمهوری اسلامی را تجربه کرده و در بسیاری از سرکوب ها شرکت و در مرکز ترورها قرار داشت، دیر فهمید که دیگر نمی تواند نقش اول را در ایران بازی کند».
لوموند همچنین با اشاره به منابع مالی رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام ادامه می دهد: «رفسنجانی دارای شبکه های متعدد سیاسی و اقتصادی بود که می توانست شبکه هایش را به موقع تحریک و بکار اندازد. هدف نهایی رفسنجانی در زندگی، تنها در بدست آوردن قدرت و پول خلاصه می شد».
در نمونه ای دیگر روزنامه واشنگتن پست (10 ژانویه 2017) طی مطلبی به ابعاد مرگ رفسنجانی پرداخته و می نویسد: «در دوران ریاست جمهوری‌اش، بسیاری از ایرانیان به‌دلیل ظن‌های موجود مبنی بر این‌که که او از موقعیت خود برای ثروت اندوزی خانواده‌اش استفاده کرده، وی را فردی فاسد می‌دانستند و مورد دشنام قرار می‌دادند
او و سرویسهای اطلاعاتی‌اش همچنین در ترور مخالفان در ایران و در اروپا و نیز در حملات تروریستی علیه شهروندان عادی دست داشتند.»
فیگارو نیز «فرد دوم نظام» را بی نصیب از بازتاب تنفر و انزجار مردمی از رفسنجانی نگذاشت و در مقاله ای ضمن مقایسه وی «با روسای مافیا» و ابعاد ثروت رفسنجانی نوشت: «ایرانیان هم چنین از یاد نبرده اند که رفسنجانی زمینه ساز رشوه خواری، فساد، نقض حقوق بشر، کشتار روشنفکران و مخالفین رژیم اسلامی بود.
ایرانیان به رفسنجانی لقب کوسه! داده اند و او نتوانست در میان جوانان محبوبیتی بدست آورد».
