در خاطرم تو را
از جنس قله های سر به فلک کشیده
ترسیم می کنم
و صخره های ستبر و استوار
که نه به توفان
 و نه به امواج سهمگین حوادث
باج نداده اند
مجهز به علم و تجربه
از آنگونه نادر مردان روزگار
که با درآمیختن اندیشه و انقلاب
طرحی نو در مدار انسانیّت انسان
در انداخته اند
ترا باید واژه به واژه وسطر به سطر
بر تارک هستی انسان سرود و نوشت

اینک نامت را
دوباره زیر لب زمزمه می کنم
قاسم، مجاهد کبیر
اما می دانم
تاریخ تو را تنها با یک نام می شناسد
و آینده نیز تورا با همین نام
به خاطر خواهد آورد
نستوه....نستوه....نستوه