وزارت اطلاعات رژیم ایران از 70 روز پیش افرادی را به دروازه اشرف آورده تا با کمک سیستماتیک و همه جانبه نخست وزیری عراق و از طریق بلندگوهای بزرگ و سردادن شعارهای ”مرگ بر مجاهدین” و”زنده باد جمهوری اسلامی” ساکنان اشرف را به قتل و کشتار و نابودی تهدید کنند و آرامش و آسایش را از آنها سلب کنند. در بامداد جمعه 16 آوریل ساکنان ارودگاه مورد یک تهاجم نیروهای عراقی قرار گرفتند که به مجروح شدن پنج تن از ساکنان اشرف منجر گردید.
نخستوزیر سابق الجزایر می افزاید: وقتی رژیم ایران در داخل ایران تضعیف می شود به آن چه که بزرگترین نقطه قوت خودش می داند، یعنی تمرکز بر ایجاد بحران بزرگی در عراق متوسل می شود. از این روست که می‌بینیم که گروههای وابسته به آن طی روزها و هفته‌های بعد از انتخابات به موج خشونت باری از عملیات تروریستی دست زده‌اند تا نفوذ و حضور آنرا در پهنه عراق تحکیم بخشند.
زیرا که در این عملیات، برون رفتی برای خود می‌یابد. تصادفی نبود وقتی که پنج میلیون و دویست هزار عراقی در بیانیه خود که در ژوئن 2006 صادر شد اعلام کردند که «آنها با اعتقادات اسلامی اصیل خود و ریشه‌های عمیقشان در جامعه ایران نقطه مقابل و سد سیاسی و فرهنگی سرسختی در برابر گسترش و نفوذش در عراق بوده و نیروی تعیین کننده در تعادل کنونی در برابر رؤیاهای توسعه طلبانه رژیم ایران می‌باشند».
سید احمد غزالی می افزاید:اگر مجاهدین خلق کمترین امکان تحرک و ارتباط با عراقیان را داشته باشند این تضمین جلوگیری از گسترش آتش بنیادگرایی و تروریسم و ویرانی است.
نخست وزیر سابق الجزایر در این مقاله که در روزنامه الشرق الاوسط مورخ 17 اردیبهشت چاپ شده، دخالتهای رژیم در انتخابات عراق را مورد توجه قرار داده و می نویسد:
انتخابات اخیر شروع جدیدی در روند سیاسی عراق بود بنحوی که نتیجه خلاف چیزی بود که ایرانیان و سایر کسانی که همراهی‌شان میکنند انتظارش را داشتند.
جهان شاهد بود که ملت عراق طی این انتخابات ثابت کردند که خواهان استقلال و دمکراسی هستند، و برغم همه سنگ اندازیهای جریان وابسته به رژیم ایران برای جلوگیری از پیروزی جریان ملی عراق، سرانجام اراده دمکراتیک غالب شد و ائتلاف العراقیة بیشترین تعداد کرسیهای پارلمان را کسب کرد.
اما بلافاصله بعد از اتمام شمارش آرا و اعلام نتایج رژیم ایران مجددا وارد شده و عراقیها را برای تشکیل دولت، در سایه نتایج اعلام شده به تهران فراخواند. این روزها اخبار حاکیست که رژیم ایران تمام وزن خود را برای جلوگیری از نخست وزیری آقای ایاد علاوی گذاشته است. برای دلیل آنچه که میگذرد، کافی است به اظهارات خود علاوی اشاره شود که گفت نخست وزیری وی از سوی رژیم ایران خط سرخ بشمار میرود.
میخواهم از این داده‌ها یک نتیجه استراتژیکی بگیرم، اینکه هر چه رژیم ملاها بر ایران حاکم باشد، خلقهای منطقه و در صدر آنها مردم عراق، گروگان آنها خواهند بود و به رژیم ایران اجازه نخواهد داد اجرای مکانیزمهای دموکراسی تا ته خط پیش برود.
نخست وزیر سابق الجزایر فجایعی که بدلیل دخالتهای رژیم آخوندی در عراق صورت می گیرد، را بررسی کرده و راه حل را حمایت از مجاهدین و باز گذاشتن دست آنان عنوان می کند و می نویسد:
آمریکا بایستی به خواسته مردم عراق وقتی که اعلام کردند عامل تعادل قوا در عراق مقاومت ایران و مجاهدین خلق است، احترام بگذارد، و فراتر از آن دولت آمریکا به اکثریت اعضای کنگره آمریکا در قطعنامه‌ای که از سوی دو حزب تصویب گردید، گوش فرا دهد.
این قطعنامه «دولت عراق را به التزام به تعهداتی که برای تضمین امنیت و سلامت ساکنان اشرف و خودداری از بازگرداندن اجباری آنها به ایران به دولت آمریکا داده، فرامیخواند همچنین از رئیسجمهور آمریکا خواهان اتخاذ همه اقدامات لازم برای التزام به تعهدات آمریکا به موجب قوانین بین‌المللی و وظایف ناشی از توافق برای تضمین امنیت شخصی ساکنان اشرف و حفاظت آنها از رفتار ضد بشری توسط نیروهای امنیتی عراق است».
اگر مجاهدین خلق کمترین امکان تحرک و ارتباط با عراقیان را داشته باشند این، تضمین جلوگیری از گسترش آتش بنیادگرایی و تروریسم و ویرانی است.
