بحران برسر دریاچه ارومیه بحدی است که به گفته کارگزاران حکومتی، دیگر امکان احیای بخش های بزرگی از آن میسر نمی باشد؛ امری که در منطق خود به بروز بحران دیگری بنام « توفان های نمک» راهبرده و بدین سان جان میلیون ها تن از هموطن مان در حاشیه دریاچه را تا شعاع شهرهای اطراف آن، به خطر انداخته است. براین منطق در آینده نزدیک باید شاهد بروز انواع و اقسام بیماری های پوستی، گوارشی، گوش، چشم، ریوی و یا سرطان در میان اهالی این منطقه باشیم.
همچنین با نگاهی به داده های حکومتی، می توان به پیدایش پدیده مخرب دیگری بنام « مافیای نمک» در این راستا اشاره نمود. به یقین یکی از اهداف اصلی حکومت آخوندی از ادامه این بحران زیست محیطی، همان دستیابی به میلیاردها تن نمک در این منطقه می باشد که در پی خشکسالی کامل دریاچه، قابل بهره برداری خواهند بود.
یک نماینده حکومتی در مجلس آخوندی با اعتراف به « برداشت روزانه ۵۰۰ تریلی نمک از سطح بستر این دریاچه»، می گوید: « دریاچه ارومیه به مصیبتی برای مردم تبدیل شده زیرا خشکی دریاچه به مرحله خطرناک نزدیک شده است، به نوعی که بخش قابل توجهی از دریاچه خشک شده و برداشت نمک و رفت‌ وآمد کمپرسی‌ها زمینه‌ ساز بروز گرد و غبار نمکی شده است». ( خبرگزاری سپاه پاسداران، فارس ۲۳ اسفند ۱۳۹۵)
برداشت روزانه این حجم عظیم از منابع نمک،که حاکمیت ولی فقیه به آن بعنوان یکی از جایگزین ها برای رسیدن به منابع مالی می نگرد، به یقین نمی تواند بدون اجازه سران حکومتی صورت گرفته باشد. براین منطق اگر ظرفیت متوسط هر تریلی را تنها ۳۰  تن در نظر بگریم،  آنوقت به ابعاد بهتری از حجم برداشت های روزانه حکومت از این « طلای سفید» پی خواهیم برد.
همچنین با نگاهی به سنوات گذشته، بخوبی می توان انگشت اتهام را بسوی باند های مافیایی حکومت و بویژه سپاه پاسداران که ید طولانی در زمینه تخریب منابع طبیعی و زیست محیطی کشور دارد، دراز نمود.
این کارگزار رژیم در ادامه به گوشه هایی از سیاست کلی رژیم برای هرچه زودتر به خشکسالی کشاندن دریاچه ارومیه اعتراف کرده و می افزاید: “ از ابتدای سال ۹۵ تا روز اول اسفند از بخش آب و فاضلاب هیچ اعتباری به این استان اختصاص داده نشده است در صورتی که جمع‌آوری و تصفیه پساب شهرهای اطراف دریاچه ارومیه برای احیای دریاچه لازم است».