فرانسوا اولاند رئیس‌جمهور فرانسه به‌منظور اهدای لژیون دونور بالاترین نشان افتخار این کشور به ژیلبر میتران به پاس قدردانی از ۴۴ سال خدمات او به‌عنوان شهردار، نمایندة مجلس ملی، مشاور شورای استان و رئیس بنیاد فرانس لیبرته - دانیل میتران، به شهر لیبورن در جنوب غربی فرانسه سفر کرد.
فیلیپ بوئیسون شهردار کنونی لیبورن که در سال ۲۰۱۱ این سمت را از ژیلبرت میتران تحویل گرفت، قبل از سفر فرانسوا اولاند به این شهر گفت: این استثنایی است که رئیس‌جمهور، (نشان) لژیون دونور را در خارج از کاخ الیزه اهدا کند.
رسانه‌های فرانسه گزارش دادند، فرانسوا اولاند به‌عنوان اولین رئیس‌جمهور طی ۲۴ سال گذشته و بعد از سفر فرانسوا میتران به لیبورن، به این شهر سفر کرد تا لژیون دونور را به ژیلبرت میتران اهدا کند. اولاند در سفر خود به لیبورن با مقامات محلی دیدار کرد و از اماکن شهر بازدید به عمل آورد.
مراسم اهدای نشان لژیون دونور به ژیلبر میتران،که گزارش آن توسط سایت رسمی کاخ الیزه منتشر شد. با حضور فرانسوا اولاند و شماری از نمایندگان مجلس ملی و منتخبان فرانسوی، در شهرداری لیبورن برگزار شد.

فرانسوا اولاند در این مراسم، دربارة علت سفرش به لیبورن، گفت: «ژیلبرت میتران می بایست فقط توسط یک رئیس‌جمهور از سوی جمهوری فرانسه برجسته شود. فعالیت‌های او به‌عنوان شهردار، نمایندة مجلس، سیاست‌مداری متعهد و مسئول، دلایل موجهی برای سفر من به شهر او- لیبورن- است».
رئیس‌جمهور فرانسه اضافه کرد: «ژیلبرت میتران، شما نامی را حمل می‌کنید که برای همة ما معنا و مفهوم بسیاری دارد؛ چون نشانی از یک تعهد بوده است، تعهدی برای یک زندگی کامل. ولی شما هرگز صرفاً یک وارث نبوده‌اید، خودتان به تنهایی سمت‌هایتان را به‌دست آوردید به‌عنوان نمایندة مجلس، مشاور شورای استان و به‌خصوص شهردار لیبورن آن هم به مدت ۲۵ سال. سیاست همواره بخشی از زندگی شما بوده و به‌ سختی می‌شد از آن فاصله گرفت. پدرتان هنگام تولد شما وزیر بود و این امری نادر است و پدرتان آن موقع جوان بود.
در سال ۱۹۸۱ شما به‌عنوان نمایندة مجلس ملی انتخاب شدید، کمی قبل از آن فرانسوا میتران به ریاست‌ جمهوری برگزیده شد. نمایندة مجلس بودن وقتی پسر رئیس‌جمهور هستید، ساده‌ترین موضع نیست؛ چون حرف‌های شما می‌توانست هم‌چون اعتقادات رئیس‌جمهور برداشت شود. ولی شما همیشه یک شخصیت مستقل بودید و قادر بودید که موضع‌گیری کنید. بدون این‌که آن‌را به هیچ‌ کس دیگری ارجاع بدهید. چون همواره مستقل عمل کردید...
در سال ۱۹۸۱ قانونی را مدیون شما هستیم که برای اولین‌بار اقتصاد اجتماعی را به‌رسمیت شناخت... در سال ۱۹۸۹ به‌عنوان شهردار لیبورن برگزیده شدید...». فرانسوا اولاند سپس دستاوردهای ژیلبر میتران را به‌عنوان شهردار لیبورن برشمرد و افزود: «در سال ۲۰۱۴... شما بعد از نزدیک به ۴۰ سال در مواضع محلی و ملی، یعنی تقریباً به اندازة پدرتان... (از این مواضع کنار کشیدید)... فرانسوا میتران... که قطعاً ما را نظاره می‌کند، به دستاوردهای شما افتخار می‌کند... شما به تعهدات مادرتان، دانیل میتران هم وفادار بودید، کسی که در ۱۷ سالگی از رزمندگان بود و در تمام طول عمرش رزمنده باقی ماند. او در قبال هیچ چیزی که می‌توانست کرامت بشری یا آزادی‌های اساسی را زیر سئوال ببرد بی‌تفاوت نبود و او همین را به نبرد خود تبدیل کرده بود، آن هم با تأسیس بنیاد فرانس لیبرته. اجازه بدهید یک خاطرة شخصی تعریف کنم: من در آن زمان در دیوان محاسبات بودم و دانیل میتران به‌ دنبال یک خزانه‌دار برای انجمنش بود. در اوایل سال‌های دهة ۱۹۸۰ بودیم و نام انجمن هنوز « فرانس لیبرته» نبود، بلکه « آرمان مشترک» بود؛ حال نمی‌دانم چرا این مسئولیت به من واگذار شد که دریابم چه طور می‌توان چنین انجمنی را تأمین مالی کرد. ما توانستیم این امر را برای آن راه‌اندازی کنیم تا بدین ترتیب از انجمن «آرمان مشترک» تا «فرانس لیبرته»، دانیل میتران این امکان را داشته باشد که با حمل ارزش‌ها و ایده‌آل‌های خودش، قادر باشد آن‌ را در سراسر جهان نیز بسیج کند. به‌ خصوص برای حقوق انسانی و منافع مشترک انسان‌ها، یعنی آب. اینجا هم شما ژیلبرت میتران، در نبرد برای دسترسی به آب، وقتی فقدان آن وجود دارد، وقتی خصوصی و یا فاسد شده؛ چون سرزمین‌هایی هست که در آن، نبرد برای آب، نبرد اصلی است، زیرا نبرد زندگی است. و اینجاست که شاهد نابرابری بین کسانی هستیم که می‌توانند به آب دسترسی داشته باشند و کسانی که از آن محرومند. سرزمین‌هایی هست که متأسفانه این وضعیت در آن ادامه دارد. لذا شما تصمیم گرفتید این هدف، یعنی « آب آشامیدنی برای همه» را به هدفی برای ادامة تعهدات خود تبدیل کنید؛ و چنین بود که باز هم به‌تازگی بر سر این مسئلة مرتبط با حقوق انسانی و امکان ارائة محیط زیست مناسب برای همه، از آلبانی دیدار کردید و نتایجی از آن گرفتید که اقدامات دولت را روشن خواهند ساخت. این ژیلبرت میتران است! یک زندگی کامل را وقف منافع مشترک کرد؛ منافع مشترک مردم لیبورن، مردم فرانسه و جهان. یک زندگی که طی آن شما را اینجا با نام «ژیلبرت» شناختند، به شما با نام «ژیلبرت» عشق می‌ورزند. تصمیم گرفتید همواره به دور از توجهات زندگی کنید، ولی هرگز بی‌عملی پیشه نکنید؛ همواره در عمل بوده‌اید. یک روز اعلام کردید، آن‌چه برای شما مهم است، «بودن» است و نه صرفاً وجود داشتن. پس من به شما می‌گویم: شما یک شهروند بزرگ هستید، یک منتخب محلی هستید که می‌تواند به اقداماتش افتخار کند و یک پارلمانتر بزرگ بودید و به همین دلیل جمهوری امروز شما را برجسته می‌کند».
در این قسمت از مراسم رئیس جمهور فرانسه جایزه لژیون دو نور را طی تشریفاتی به ژیلبرت میتران اهدا کرد و گفت:
آقای ژیلبر میتران، به‌نام جمهوری فرانسه شما را به «شوالیه لژیون دونور» تبدیل می‌کنیم.

سخنرانی ژیلبر میتران:
ژیلبر میتران بعد از دریافت نشان لژیون دونور در سخنرانی خود، ضمن قدردانی از رئیس‌جمهور فرانسه، گفت:
«من اهمیت افتخاری را که شما با تصمیمتان نصیبم کردید، درک می‌کنم، با قرار دادن نامم برای این نشان معتبر یعنی «لژیون دونور» طبق پیشنهاد وزیر کشور، جوامع محلی و نیز وزیر انجمن‌ها، آقای برنارد کازنوو که امروز نخست‌وزیر است. بسیار خوشحالم کردید که پذیرفتید این نشان را با دستان خودتان به من اهدا کنید، آقای رئیس‌جمهور؛ آن هم همین‌جا در شهرداری لیبورن. همه، جدیت این مراسم آیینی را حس می‌کنند، ولی من ارزش آن‌را می‌دانم: ارزش دوستی شما را.
باید به شما آقای رئیس‌ جمهور احساساتم را اذعان کنم؛ احساس مرور مجدد مسیری که در سخنرانی‌ تان بازگو کردید، مسیری که مربوط به من بود، ولی در واقع مربوط به همة ما است، همة این بازیگران که شما اصلی‌ترین آن هستید؛ شخصیت‌هایی که مسئولیت سرپرستی دارند، ولی هم‌چنین مسیر بسیاری از منتخبان و شهروندان که در این سالن هستند، مسیر یک ملت چپ و در واقع یک «ملت». این هم‌چنین مسیر لحظه‌یی است که تاریخ، پیشاپیش آن‌را ثبت کرده است، هر چند مربوط به عصر معاصر باشد. لحظه‌یی همیشه حاضر در اشاره‌ها و همواره در خبرها. هر کس در آن نقش خود را ایفا کرده است و اگر نقش من، برایم ارزش افتخاری را دارد که امروز نصیبم شد، شایستگی آن‌را به این دلیل کسب کرده‌ام که از بستگانم، مادر و پدربزرگ و والدینم، آموزش و الگو گرفته‌ام: الگوی تعهد برای ارزش‌های انسانی. ارزش‌هایی که باید در قلب جامعة ما و در حرکت جهان قرار گیرند. من هم در آن قدم گذاشتم. تعهد من، بهترین شیوه برای رعایت اصل احتیاط نبود که باید طبق آن برای خشنود کردن افراد بد خلق و خو، از این‌که پسر پدرم و بیش از آن پسر مادر باشم، اجتناب می‌کردم. عجیب است که بخواهم خود را از این‌که مثل همه باشم منع کنم، لذا ترجیح دادم از مبارزة آنها دفاع و در آن ثبت نام کنم. صحبت‌های تحسین‌آمیز شما دربارة من، همین را یادآوری کرد و من به این امر حساسم که همین سخنان، منعکس‌کنندة تقدیر من به والدینم باشد، به‌خاطر معنا و مفهومی که به وجود من و بسیاری افراد دیگر دادند. شایستگی من فقط همین است که این شانس را داشتم که متعلق به اولین و تنها نسلی تاکنون باشم که به‌یمن آن والدین، شاهد جنگ در کشورش نبوده و حتی در اروپا نیز شاهد جنگ نبوده است و دلیلش به‌ یمن اروپاست....
من آموخته‌ام که باید آرزوهای بسیار بزرگ داشت تا در طول مسیر آنها را فراموش نکنیم. این امضا و نشانة مبارزة انجمن « فرانس‌لیبرته – دانیل میتران» است. امضایی که معادل سیاسی خود را هم دارد: رفتن به‌ سمت ایده‌آل و فهم واقعیت‌ها...
آقای رئیس‌جمهور در این نشان‌های ارزشمند، آن چیزی را می‌بینم که در تقدیر از خدمت برای شهروندان ما است؛ ولی در آن به‌ خصوص تشویق‌شدن همة کسانی را می‌بینم که می‌خواهند به نسل‌های آینده، زیباترین مشعل‌هایی را که به ما داده شده، منتقل کنند. آقای رئیس‌جمهور، خواهشمندم، همة تشکرات و دوستانه‌ترین تقدیر مرا بپذیرید».