سازمان‌های برگزارکنندة این کنفرانس عبارت بودند از:
فرانس لیبرته – بنیاد دانیل میتران
حزب رادیکال فراملیتی
مراپ (جنبش علیه نژادپرستی و برای دوستی میان خلق‌ها)
انجمن بین‌المللی حقوق بشر زنان
انجمن بین‌المللی توسعة آموزش
در کنفرانس ژنو، سخنرانان با محکوم‌کردن موج اعدام‌ها و جنایات ضد انسانی رژیم آخوندی علیه مردم ایران، به تحقیقات بین‌المللی دربارة قتل عام 30 هزار زندانی سیاسی در سال ۶۷ و محاکمة سران رژیم به‌خاطر جنایت علیه بشریت فراخوان دادند.
سخنرانان عبارت بودند از:
پروفسور آلفرد دی زایاس، کارشناس مستقل ملل ‌متحد در امر ترویج یک نظم بین‌المللی دموکراتیک و عادلانه
دکتر آلخو ویدال کوادراس، رئیس کمیتة بین‌المللی در جستجوی عدالت
طاهر بومدرا رئیس پیشین حقوق بشر یونامی و نماینده دبیر کل برای اشرف
زینت میرهاشمی سردبیر نشریه نبرد خلق، عضو شورای ملی مقاومت ایران
آزاده ضابطی معاون کمیتة وکلای ایرانی مقیم انگلستان
زهره بیژن‌یار از بستگان شهیدان قتل عام ۶۷

در شروع کنفرانس ژنو، دکتر حنیفه خیری در سخنان افتتاحیة خود تأکید کرد که اعدام‌ها در ایران فقط در سال ۶۷ رخ نداده و هم‌چنان ادامه دارد.

طاهر بومدرا رئیس حقوق بشر یونامی در سخنان خود، گزارشی از اقدامات و دستاوردهای انجمن «عدالت برای قربانیان کشتار ۱۹۸۸ در ایران را اعلام کرد و گفت: اکنون موضوع قتل عام ۶۷ و افرادی که در این قتل عام دست داشتند از جمله وزیر دادگستری دولت روحانی با فاکتها و نمونه های مستند، در اسناد سازمان ملل متحد ثبت شده است.طاهر بومدرا افزود: سازمان ملل موضوع قتل عام را زمانی که در سال ۱۹۸۸ در حال رخ دادن بود دنبال میکرد. و پورفسور رینالدو گالیندوپل٬ نماینده ویژه سازمان ملل در آنزمان، بطور روزانه ٬ توسط بستگان اعدام شدگان و خانواده های قربانیان در جریان قرار گرفته و از موضوع آگاهند. او گزارشات متعددی همراه با جزئیات در اینرابطه نوشته است . این یک مورد شگفتی آور است حقایق بخوبی مطرح و ثبت گردیده اند و فراتر از آن مسئولینی که مرتکب این جنایات شده اند شناسائی گردیده اند.
طاهر بومدرا در ادامه گفت ما لیستی از گورهای دست جمعی را در اختیار داریم و مکان این گورها را نیز شناسائی کرده ایم. مشخص کردن محل گورهای دست جمعی بر روی نقشه یک دستاورد بسیار بزرگ است.
طاهر بومدرا افزود: اکنون در این ساختمان دیپلوماتها در باره اعدام های ۱۹۸۸ صحبت میکنند. این یک گام بزرگ به جلو است و در حال حاضر در سازمان ملل و تمام ساز و کارهای آن موضوع قتل عام ۱۹۸۸ در دستور کار قرار دارد. نتیجه کار ۶ ماه گذشته ما به گزارشگر ویژه ارائه خواهد شد تا این مورد را به پیش برده و مطمئن شود که مقامات سازمان ملل، در نهایت کمیسیون تحقیقی در این رابطه تشکیل دهند. این هدف ماست. و زمانی که این کمیسیون تشکیل گردد و تمام ساز و کارها بکار بیافتند روزی فرا خواهد رسید که کسانی که در این جنایات دست داشتند مورد حسابرسی قرار گیرند. و جامعه بین المللی باید مسئولیت خود در مقابل این رژیم را به مرحله اجرا گذارد.

خانم زینت میرهاشمی سردبیر نشریه نبرد خلق و عضو شورای ملی مقاومت ایران سخنران دیگر این کنفرانس بود. وی با شرح نحوه قتل عام زندانیان سیاسی توسط کمیسیون مرگ در زندانهای رژیم و بر اساس فتوای خمینی جلاد افزود: قتل عام زندانیان سیاسی در سال 1988 در ایران به منزله یک جنایت علیه بشریت است. اعضای کمیسیون مرگ باید در برابر یک دادگاه بین المللی محاکمه شوند. شواهد کافی برای تحت پیگرد قانونی قرار دادن آنها وجود دارد. سکوت و بی تفاوتی جامعه بین المللی در این جنایت به رژیم ایران اجازه داده آزادانه نقض قوانین بین المللی و نقض حقوق بشر را ادامه بدهد.
زینت میرهاشمی خواستاراقدام بین المللی علیه سران رژیم بخاطر دست داشتن در این قتل عام به مثابه جنایت علیه بشریت شد و گفت: تحقیقات در مورد قتل عام سال 1988 باید صورت گیرد. این قتل عام باید به عنوان جنایت علیه بشریت توسط سازمان ملل متحد به رسمیت شناخته شده و مسئولین آن محاکمه شوند. و به نقض حقوق بشر در ایران پایان داده شود. این تنها راه برای برقراری صلح و برادری و پیشرفت است.

دکتر آلخو ویدال کوادراس رئیس کمیته بین المللی در جستجوی عدالت از گزارش تهیه شده توسط کمیته عدالت برای قربانیان قتل عام 67 تقدیر کرد و گفت: قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۱۹۸۸ بزرگترین قتل عام زندانیان سیاسی از پایان جنگ دوم جهانی محسوب میگردد. متاسفانه تراژدی های زیادی در جهان وجود دارد. اما قتل عام۱۹۸۸ یک مورد خاص است، زیرا ۳۳۰۰۰ زندانی سیاسی در یک اقدام فرا قضائی طی چند هفته اعدام شدند. این یک مورد استثنائی و سزاوار توجه جامعه بین المللی است.
دکتر آلخو ویدال کوادراس با یادآوری اینکه این قتل عام با دستور خمینی بعنوان نفر اول رژیم صورت گرفته و همه باندهای رژیم مجری آن بوده اند، گفت که میانه روی در رژیم آخوندی سرابی بیش نیست . وی تاکید کرد که مماشات با این رژیم جز اتلاف وقت هیچ ثمره ای نخواهد داشت و محکوم به شکست است.
دکتر ویدال کوادراس با یادآوری چشم انداز قرار گرفتن سپاه پاسداران در لیست تروریستی امریکا، کشورهای غربی را از معامله با رژیم و ریسکهایی که از این بابت متوجه آنهاست برحذر داشت. و افزود: پس از توافق اتمی وضعیت حقوق بشر در بسیار بدتر از قبل شده است. بنابراین امضای قرار داد اتمی رژیم را در سرکوب مردم خود تشویق کرده است.
وی ضمن فراخواندن کشورهای اروپایی و جامعه جهانی به برخورد قاطع با دیکتاتوری آخوندی، گفت: چیزی که ما به آن نیاز داریم، محکومیت شدید و قطعنامه های محکم با نظارت مستمر سازمان ملل متحد و سازمانهای حقوق بشری و غیر دولتی در زمینه حقوق بشر در ایران است. بعنوان مثال آنها باید رژیم ایران را مجبور کنند تا اجازه بازدید بدون قید و شرط از زندانیان سیاسی را بدهد، گسترش روابط با رژیم ایران باید مشروط به پیشرفت در زمینه حقوق بشر و توقف اعدام ها باشد. افرادی که در قتل عام سال ۱۹۸۸ دست داشتند باید به پای میز عدالت آورده شوند.

پروفسور آلفرد زایاس- مشاور حقوقی ارشد کمیسرعالی حقوق بشر و استاد حقوق بین الملل و روابط بین المللی در این کنفرانس طی سخنانی گفت من از گزارش گزارشگر حقوق بشر در ایران، به ویژه بخاطر تمرکزش بر روی قتل عام هزاران نفر از مخالفان سیاسی در سال ۱۹۸۸، استقبال میکنم. اکنون نظم بین المللی، پایبندی به حاکمیت قانون و پاسخگویی را الزام آور میکند..
پروفسور زایاس در ادامه افزود: من قتل عام ۶۷ را یک جنایت علیه بشریت میدانم، این چیزی نیست که بتوان به سادگی از آن گذشت.
پروفسور زایاس در پایان خواستار اعمال فشار و تشدید تحریمهای رژیم برای پاسخگویی به جنایت قتل عام ۶۷ شد و از حاضرین و سازمانهای غیردولتی خواست تا با نوشتن نامه به مقامات سازمان ملل، این موضوع را همواره زنده نگه دارند. و خواستار تشکیل یک کمیسیون تحقیق درباره قتل عام ۶۷ بشوند.

سخنران دیگر این کنفرانس آزاده ضابطی معاون کمیته وکلای ایرانی مقیم انگلستان گفت: حدود ۲۸ سال است که رژیم ایران سکوت را در رابطه با قتل عام ۶۷ اعمال کرده و صحبت کردن درباره این جنایت یک خط قرمز محسوب می شد. این وضعیت با انتشار عمومی نوار صوتی آیت الله منتظری که جامعه ایران را تکان داد، برهم خورد و تعادل دیگری بدست آمد. مطالب اظهار شده در این نوار صوتی واقعا حیرت آور است. در این نوار از اعدام دختران ۱۵ ساله خبر میدهد،
آزاده ضابطی سپس نمونه هایی از نتایج بدست آمده از بررسیهای صورت گرفته در گفتگو و دیدار با بازماندگان و خانواده های قتل عام شدگان در داخل و خارج کشور را برشمرد و گفت وقایع سال ۱۹۸۸ ریشه در وقایع ۳۷ سال گذشته یعنی روی کار آمدن حکومت وحشت و ترور دارد. اگر چه این اتفاق ۲۸ سال قبل رخ داده اما عدالت تابع زمان و مکان نیست، خواسته خانواده‌ها که هنوز از غم از دست دادن عزیزان خود در ۲۸ سال گذشته در عذاب اند تحقیق حول این جنایت و به مجازات رسیدن عاملان این جنایت است.

سخنران دیگر این کنفرانس زهره بیژن یار از خانواده های قتل عام شدگان ۶۷ بود که طی سخنانی، چگونگی دستگیری و شهادت خواهرش زهرا بیژن یار در جریان قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۶۷ را تشریح کرد.
وی در صحبتهای خود گوشه هایی از رنجی که خانواده های قربانیان بعد از اعدام عزیزانشان متحمل شدند و فشارهای ضدانسانی رژیم بر این خانواده هارا برشمرد و افزود
روی اسناد مدنی خواهرم، مانند زندانیان سیاسی اعدام شده در آن زمان، دژخیمان رژیم در زندان نوشته بودند که او در خانه پدر و مادر خود با مرگ طبیعی مرده است! هزاران خانواده مثل من، ۲۸ سال بعد، هنوز هم نمی دانند چه بر سر عزیزانشان رفته است
خانواده ها همچنان مورد تهدید و آزار و اذیت رژیم آخوندی هستند و زمانی که جرات کنند درمورد سرنوشت بستگانشان در سال ۱۹۸۸ را سوال کنند، به نوبه خود زندانی می شوند.
وی تاکید کرد: باید جهان بداند که در ایران در سال ۶۷ چه اتفاقی افتاد. چون این جنایات همچنان ادامه دارد.