در این کنفرانس که همزمان با سی و چهارمین اجلاس شورای حقوق بشر ملل متحد در ژنو برگزار شده بود، الزابتا زامپاروتی، نماینده پیشین پارلمان ایتالیا و رئیس مشترک کمیته ایتالیایی شهروندان و پارلمانترها برای یک ایران آزاد، در سخنان خود، با تاکید بر وخامت وضعیت حقوق بشر در ایران گفت: ما بعنوان حزب رادیکال فراملیتی از یک کارزار بین اللملی برای حاکمیت قانون در کشورهای مختلف حمایت میکنیم. ایران باید در مرکز و هسته این کارزار قرار بگیرد. برغم روند بین المللی به سوی لغو و یا تعلیق حکم اعدام رژیم ایران همچنان به طرز وحشتناکی از مجازات اعدام حتی در مورد نوجوانان استفاده می کند و این نقض اساسی کنوانسیون های بین المللی بخصوص کنوانسیون حقوق کودکان بحساب می آید.

الیزاپتا زامپاروتی سپس با تاکید بر آمار بسیار بالای اعدامها گفت: روحانی با دیگر چهره های رژیم که در جنایات این رژیم از همان ابتدای روی کار آمدنش بویژه در قتل عام ۳۰۰۰۰ زندانی سیاسی در سال ۶۷ دست دارند هیچ تفاوتی ندارد.انتظار اعتدال از این رژیم توهمی بیش نیست. باید جنایات این رژیم بویژه قتل عام سال ۶۷ را از طریق جامعه بین المللی به چالش کشید.

الیزابتا زامپاروتی افزود: تغییر تنها از طریق فعالان شجاع در ایران میسر خواهد بود و جامعه بین المللی و کشورهای غربی باید از آن پشتیبانی کنند و هرگونه روابط اقتصادی با این رژیم را منوط به رعایت حقوق بشر در ایران کنند.

دکتر هنریک مانسون استاد و محقق دانشگاه کپهناگ در سخنان خود ضمن بررسی قتل عام ۶۷ بعنوان جنایت علیه بشریت که مشمول مرور زمان نخواهد شد، به بررسی راههای رسیدگی بین المللی به این جنایت پرداخت. وی با اشاره به این که همچنان عاملان این جنایت در پستهای کلیدی رژیم آخوندی قرار دارند، گفت: ما از سه طریق میتوانیم این پرونده را دنبال کنیم، اول بردن آن به دیوان کیفری بین المللی که خواهان یک پاسخگویی قوی و مستحکم باشد.
دوم گنجاندن قتل عام ۱۹۸۸ در ماموریت گزارشگر ویژه ایران . این امر میتواند مبنای خوبی برای حسابرسی از عاملان این قتل عام باشد.
اما راه حل بالقوه دیگر، کمیسیون تحقیق سازمان ملل است. این امر میتواند توسط شورای حقوق بشر سازمان ملل و به ویژه کمیساریای عالی در موارد نقض فاحش و سیستماتیک حقوق بشر دنبال گردد. تا بحال ۱۸ مورد کمیسیون تحقق تشکیل شده است که ۸ مورد آن مربوط به نقض حقوق بشر بوده است.
وی تاکید کرد: ما نمیتوانیم بگوییم که قتل عام ۶۷ مربوط به گذشته است و نباید آنرا دنبال کرد. به دلیل تداوم سیستماتیک نقض حقوق بشر در ایران این امر ما را بر آن میدارد که آن را دنبال کنیم.

سپس شماری از شاهدان حاضر در کنفرانس به ادای شهادت در مورد مشاهدات خود پرداختند.
زندانی سیاسی پیشین فرزاد مددزاده مشاهدات خود از زندانهای رژیم آخوندی و جنایات و شکنجه هایی که علیه زندانیان سیاسی در زندانهای مختلف رژیم صورت می گیرد را بازگو کرد. و نمونه هایی از فشارها و اقدامات ضدانسانی علیه خودش و سایر زندانیان را برشمرد.

ایران منصوری از خانواده های زندانیان سیاسی در این جلسه توضیحاتی پیرامون دستگیری و شکنجه و فشارهای ضدانسانی که علیه زندانیان سیاسی در زندانهای قرون وسطایی رژیم اعمال می شود ارائه کرد.

سیمین نوری از نقش زنان در مقاومت ایران گفت، و توضیحاتی پیرامون فعالیتهای جنبش برابری زنان و حمایتهای بین المللی از این فعالیتها ارائه کرد.

معصومه جوشقانی زندانی سیاسی پیشین مشاهدات خود را از زندانهای رژیم آخوندی و مقاومت و پایداری زندانیان سیاسی بویژه زنان زندانی سیاسی را برشمرد.
ازاده عالمیان گوشه هایی از فعالیتهای زنان علیه رژیم آخوندی و برای تحقق آزادی و برابری را تشریح کرد.