رژیم آخوندی که در مورد این فاجعه، سیاست دجالگری و تحریف درپیش گرفته است، تاکنون از اعلام آمار واقعی جان باختگان و محبوس شدگان در زیر‌آوارهای انفجار معدن، خودداری کرده است.
این درحالیست که روز اول این واقعه؛ تلویزیون رژیم در یکی از گزارشهای زنده خود از صحنه این فاجعه، شمار محبوس شدگان را ۸۰ نفر ذکر کرده بود.
پس از آن علی ربیعی وزیر کار و از مهره های جنایتکار اطلاعاتی رژیم، از جانباختن تمامی معدنچیان گرفتار شده خبر داد.
انفجار معدن ذغال سنگ زمستان یورت در روز چهارشنبه ۱۳ اردیبهشت فاجعه ای دردناک برای خانواده های معدنچیان محروم و مردم ایران بود. اما رژیم ضد ایران و ایرانی در جریان این حادثه مرگبار هم،سیاست های فریبکارانه خود را به پیش برد.
خبرگزاری رویتر ساعاتی پس از انفجار به نقل از رسانه های رژیم خبر داد: علی ربیعی وزیر کار گفته است ۳۵ معدنچی در این سانحه کشته شده اند.
رویتر افزود: پیش از این اما خبرگزاری حکومتی فارس گزارش کرده بود که بیش از ۵۰ کارگر در تونلی به طول دو کیلومتر گیر افتاده اند و امکان نجات بدلیل پر بودن تونل از گاز، با مشکل همراه است...به گفته این منبع این معدن ۵۰۰ کارگر داشته است و انفجار هنگام تعویض شیفت انجام شده است.
رسانه های خود رژیم همچنین نوشتند: گویا تونل فوق الذکر که دچار انفجار شده، فعال‌ترین تونل معدن بوده و در زمان بروز حادثه، حدود ۶۰ تا ۷۰ کارگر در تونل مشغول به کار بوده‌اند. تعداد محبوسین به صورت دقیق مشخص نیست؛ تا این لحظه، بین سی تا پنجاه کارگر محبوس گزارش شده‌است۰
یک خبرگزاری دیگر رژیم روز بعد گزارش داد: با گذشت نزدیک به ۴۰ ساعت از زمان حادثه مسئولین حاضر در معدن همچنان از تعداد کارگران محبوس شده مطلع نیستند.
عملیات نجات و آوار برداری که مقامات رژیم پایان آن را دو روز بعداز حادثه برآورد می کردند. همچنان ادامه دارد و هنوز هم مشخص نیست که چه تعداد از کارگران محروم جان خود را از دست داده اند.
اگرچه انتظاری از این رژیم ضد کارگری و ضد بشری برای دادن آمار دقیق از جان باختگان معدن آزادشهر نیست زیرا صاحب همین معدن که متعلق به بسیج جنایتگار رژیم است حقوق ۱۴ ماه همین کارگران و حق بیمه شان را پرداخت نکرده و حتی آنها را در اعتراض نسبت به این وضعیت دستگیر کرده است.
این حقیقتی است که مردم ایران بویژه کارگران ایران بخوبی به آن پی برده اند. سخنان اعتراضی دو تن از معدنچیان هنگام دیدار آخوند روحانی ۵ روز پس از حادثه که با خشم و اعتراض شدید کارگران و حمله به اتوموبیل او همراه بود، گویای این حقیقت است.
یک کارگر معدن طرزه بر اثر کازگرفتگی جان باخت. به دنبال این حادثه، کارگران معدن در اعتراض به نبودن امکاناتی که به مرگ همکارشان منجر شد، خود برای دومین روز پیاپی دست به اعتراض زدند.
