به موازات این تمهیدات رژیم آخوندی با گسیل انواع و اقسام نیروهای سرکوبگر و آماده باش کامل به سپاه پاسدارن، ارتش و بسیج سرکوبگر تلاش دارد تا هرصدایی را در نطفه خفه نماید.

ابعاد این «حکومت نظامی» رسما اعلام نشده بحدی است که یک رسانه رژیم ضمن اعتراف به آن می نویسد: «عصر سه‌شنبه گزارشهای متعددی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که حکایت از حضور وسیع نیروهای لباس شخصی و انتظامی در محدوده میدان تجریش تا میدان ونک تهران داشت. کاربران در بیان مشاهدات خود به این موضوع اشاره کردند که نیروهای انتظامی به صورت وسیعی اقدام به بازداشت مردم در این محدوده کرده و آنها را سوار بر ون‌های پلیس می‌کنند». (سایت حکومتی زیتون ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۶)

واقعیت این است که خامنه ای هراس و دلشوره عجیبی از این دور از نمایش انتخابات در دل دارد، زیرا وی بخوبی می داند که چنین شکاف عمیقی در راس حاکمیت که گوشه هایی از آن را در سیرک مناظره کاندیداها تجربه نمودیم، می تواند در پائین جامعه به خیزش بزرگی راه برده و بدین سان به حرکت گسل های اجتتماعی بجان آمده بیانجامد.
دراین رابطه نیز یک نماینده مجلس رژیم از باند روحانی با شاره به ابعاد گسیل نیروهای سرکوبگر به خیابانها و معابر می نویسد: «گسیل گسترده نیروهای انتظامی با لباس شخصی به تهران برای چیست؟ حضور در میتینگ آقای رئیسی یا ایجاد درگیری و تنش؟ هوشیار باشیم.» (همان منبع بالا)

ترجمان این جملات به معنای وجود واقعیتی بنام «ترس و وحشت» حاکمیت از توده های بحان آمده برای کنترل اوضاع است. خامنه ای که تاکنون دوبار در سال های ۷۸ و ۸۸ از مردم بجان آمده تودهنی خورده است، از ماه ها قبل دست به بگیر و بند و «مهندسی امنیتی» ایندور از انتخابت زده است. دستگیری های فله ای علیه فعالان مدنی و اجتماعی و یا فعالان شبکه های مجازی، نویسندگان و منتقدین حکومتی و یا اعمال شیوه های سانسور اینترنتی به همراه آزمایش های موشکی و بسیج سرکوبگرانه در منطقه برای بدست آوردن یک پیروزی کوچک تماما بخش هایی از طرح و نقشه های وی در این راستا می باشند.
وی هفته گذشته ضمن هشدار به باند های متخاصم که دستان آلوده یکدیگر را در زمینه اختلاس، چپاول و یا سرکوب رو کرده اند، به صراحت از آنان خواست تا از «تحریک گسل های اجتماعی» خودداری نمایند.

یک کارگزار نظام آخوندی در گفتگویی ابعاد وحشت از حرکت گسل های بجان آمده را با جملاتی مانند «خطر ونزوئلایی» شدن به نمایش کشیده و می افزاید: طی سال‌هایی که در آن هستیم، هم بصورت آسیب‌های اجتماعی هم مشکل افزایش قابل توجه تعداد بیکاران بروز کرده و خواهد کرد.
اینک این دو رودخانه در مبدا اتصال به یکدیگر قرار گرفته‌اند. به‌هم‌رسیدن این دو رودخانه، اتفاق سهمگینی است که باید بتواند به نحوی مدیریت شود. در غیر این‌صورت عواقب آن می‌تواند کشور را تا چند ده سال گرفتار انواع مشکلات اجتماعی و سیاسی کند. (سایت حکومتی اقتصاد آنلاین ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۶)