یک گزارش حکومتی با اعتراف به این واقعیت می نویسد: «خرید نفت شرکت اسار اویل هند از ایران در ماه آوریل نسبت به مدت مشابه سال گذشته حدود ۱۲.۵ درصد کاهش داشته و به حدود ۱۵۶ هزار و ۶۰۰ بشکه در روز رسیده است».
همچنین این گزارش به کاهش شدید خرید های کره جنوبی از رژیم اشاره کرده و می افزاید: «با وجود آنکه پیشتر کره حنوبی دومین واردکننده نفت از ایران اعلام میشد این روزها خبر از کاهش ۳۸ درصدی واردات نفت این کشور از ایران به گوش می‌رسد». (سایت حکومتی پارسینه 30 اردیبهشت 1396)

ترجمان این وضعیت به معنای افت شدید درآمد های نفتی برای رژیمی است که اساس و بنیان مالی و اقتصادی کشور را برپایه نفت و قراردادهای بای بک استوار کرده است، زیرا بنابرداده های حکومتی بیش از 90 درصد از اقتصاد کشور اکنون به نفت متکی است. همچنین در راستای افت بهای نفت در بازار های جهانی و نیز افت صادرات نفتی رژیم اکنون حاکمیت دست به «ارزان فروشی» زده بطوریکه خبرگزاری رویتر (5 فروردین 1396) گزارش کرد که شرکت نفت بلاروس (بل اویل) 80 هزار تن – معادل ۶۰۰600 هزار بشکه– نفت خام سبک و سنگین ایران را برای تحویل در همان ماه خریداری کرده‌است. این گزارش همچنین به نقل از رئیس جمهور بلاروس، از فروش نفت ارزان از سوی رژیم آخوندی به این کشور خبر داده است.

پیش بینی های خوش بینانه رژیم برآن است که حکومت می تواند تا سال 2022 تولید خود را 400 هزار بشکه افزایش داده و به سطح 4,15 میلیون بشکه در روز برسد، امری که اکنون با افت صادرات اخیر در تضاد می باشد.
براین اساس طرح نهاییع ولی فقیه برآن است تا سقف صادرات نفتی ایران را به مرز 5 میلیون بشکه در روز برساند. این وضعیت درحالی است که صنعت بشدت فرسوده و ضربه خورده نفت و گاز نیازمند پمپاژ سرمایه بوده بطوریکه برای بروز کردن این بخش مهم که تماما بخشی از طیول خامنه ای و سپاه پاسداران می باشند، رژیم سالانه نیاز به 50 میلیارد دلار سرمایه گذاری است.