به یقین این بحران نه تنها ریشه در سیاست‌های مخرب حاکمیت در زمینه زیست محیطی دارد، بلکه روی دیگر سکه ای بنام وجود باندهای مافیایی غارت اموال ملی نیز می‌باشد.
وجود دستان آلوده سپاه پاسداران و زیر شبکه‌های وابسته به بیت خامنه‌ای در زمینه تخریب محیط زیست برای دستیابی به منابع مالی، خود را در پروژه‌های به‌غایت مخربی مانند سدسازی، راه‌سازی و یا از بین بردن زمین‌های حاشیه رودخانه‌ها به نمایش گذاشته و سهم بسزایی در این بحران ایفا کرده است.
همچنین بروز بحران‌هایی مانند کمبود شدید آب,خشکسالی منابع زیر زمینی آب، از بین رفتن طبیعت، مزارع، مراتع و جنگل ها و یا خشکسالی دریاچه ها و رودخانه‌ها و تالاب ها، بروز ریزگردها و توفان‌های شنی تنها گوشه‌ای از پازل تخریب محیط زیست در حاکمیت چپاولگر و فاسد ولی‌فقیه می‌باشند که تا به امروز بدون اتخاذ هرگونه سیاست‌های مدون و بروز شده، به حال خود رها شده‌اند.
در این رابطه باید به نمونه‌هایی مانند دریاچه ارومیه اشاره نمود. بحران در این دریاچه تاریخی به حدی روبه گسترش گذاشته است که به گفته بسیاری از کارشناسان بین‌المللی و حتی متولیان رژیم دیگر چشم‌اندازی برای بازگشت به دوران قبل میسر نیست. این وضعیت بحران در حالی است که دولت آخوند روحانی همواره و به‌دروغ از «بازگشت دریاچه تا سال ۱۴۰۲ به تراز اکولوژیک»! سخن به میان می‌آورند.
اما واقعیت‌ها و داده‌های تحقیقی چیز دیگری را به نمایش می‌گذارند. در این رابطه مدیر حکومتی در دفتر استانی ستاد احیای دریاچه ارومیه در آذربایجان غربی ضمن اعتراف به «عقب‌نشینی تراز اکولوژیک دریاچه ارومیه», گفت: «تراز امروز دریاچه ارومیه ۱۲۷۰.۹۳ است که نسبت به سال گذشته شاهد کاهش تراز هستیم». (سایت حکومتی خبرآنلاین ۱۳ خرداد ۱۳۹۶)
بسیاری از کارشناسان مسائل محیط زیست به‌درستی بر این عقیده هستند که با خشکسالی دریاچه ارومیه مجموعه از دیگر بحران‌ها پدیدار خواهند شد. نخستین و بزرگترین آن موضوع سلامتی جان میلیون‌ها تن از هموطنان امان در حاشیه دریاچه می‌باشد. بروز انواع و اقسام بیماری‌های پوستی تنفسی، قلبی، گوارشی، بینایی و یا سرطان‌های مختلف تنها یک نمونه از این واقعیت است که جان بیش از ۴ میلیون از ساکنان در روستاهای حاشیه دریاچه را با خطرات جدی روبرو خواهد کرد.
همچنین بروز توفان‌های نمک و برهم خوردن تعادل اکولوژیک، منابع آب شیرین، رودخانه‌ها و یا تخریب بسیاری از مراتع و جنگل ها ع دام‌ها و مزارع به یقین از دیگر تبعات و ابعاد این چرخه مخرب خواهند بود.
وضعیت به‌قدری در استان‌های آذربایجان غربی و شرقی، اردبیل و زنجان بحرانی است که نماینده ولی‌فقیه در تبریز آشکارا در سخنانی می‌گوید: «با خشک شدن دریاچه ارومیه قطعاً استان‌های آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، اردبیل و زنجان غیرقابل سکونت شده و دستکم ۱۴ میلیون نفر مجبور به مهاجرت می‌شوند». (سایت حکومتی باشگاه خبرنگاران جوان ۱۵ خرداد ۱۳۹۶)
