بیانیه عفو بین الملل محاکمه غیر عادلانه، اعدام خودسرانه و شکنجه های وحشیانه در مورد این زندانیان برای گرفتن اعترافات اجباری و دروغین را به شدت محکوم کرد.

عفو بین الملل می گوید: به نظر می رسد که این اعدامها تلاشی در جهت ایجاد ترس در مردم و مخالفان رژیم در اولین سالگرد انتخابات مورد مناقشه ژوئن (خرداد) سال گذشته باشد

عفو بین الملل با صدور بیانیه ای، اعدام وحشیانه 5 زندانی سیاسی، فرزاد کمانگر، علی حیدریان، فرهاد وکیلی، شیرین علم هولی و مهدی اسلامیان، توسط دیکتاتوری آخوندی را به شدت محکوم کرد و خواستار توقف اعدامها توسط رژیم آخوندی شد.

بیانیه عفو بین الملل محاکمه غیر عادلانه، اعدام خودسرانه و شکنجه های وحشیانه در مورد این زندانیان برای گرفتن اعترافات اجباری و دروغین را به شدت محکوم کرد.

عفو بین الملل دربیانیه خود می نویسد: به نظر می رسد که این اعدامها تلاشی در جهت ایجاد ترس در مردم و مخالفان رژیم در اولین سالگرد انتخابات مورد مناقشه ژوئن (خرداد) سال گذشته باشد.

عفو بین الملل در این بیانیه به تشریح شکنجه های تکان دهنده اعمال شده بر 5 زندانی سیاسی اعدام شده می پردازد و یادآوری می کند که رژیم ایران رکوردار اعدامها در جهان است و از ابتدای سال 2010 تا کنون عفو بین الملل 80 اعدام صورت گرفته توسط رژیم ایران را ثبت کرده است.

متن کامل بیانیه عفو:

بیانیه عفو بین الملل درباره اعدام 5 زندانی سیاسی
سه شنبه 11 مه 2010

عفو بین الملل
ایران پنج زندانی سیاسی را اعدام می کند

روز سه شنبه عفو بین الملل اعدام چهار فعال سیاسی کرد و یک مرد ایرانی دیگر در ایران را محکوم کرد، همگی آنها به “محاربه” (دشمنی با خدا) محکوم شدند.
چهارد کرد - فرزاد کمانگر، علی حیدریان، فرهاد وکیلی، شیرین عالم هولی - و مهدی اسلامیان، روز یکشنبه 9 مه در زندان اوین در تهران اعدام شدند.
پنج نفر بجرم “اعمال تروریستی” به “دشمنی با خدا” متهم شدند و به این جرم مبهم محکوم شدند که می تواند حکم مرگ بهمراه داشته باشد و معمولا علیه کسانی بکاربرده شده که علیه دولت مبارزه مسلحانه می کنند.
مالکام اسمارت، مدیر خاورمیانه و شمال آفریقای عفو بین الملل، گفت “ما این اعدامها را که بدون هرگونه هشدار قبلی اجرا شده بود محکوم می کنیم. با اینکه اتهامات علیه پنج نفر جدی بود، ولی محاکمه آنها عادلانه نبود. سه تن از مدافعین شکنجه شدند و دو نفر دیگر زیر فشار مجبور به «اعتراف» شدند.”
“آنها سپس در نقض قانون ایران، که مقامات را ملزم می کند وکلای زندانیان را قبل اجرای حکم اعدام مطلع کنند، اعدام شدند”.
سه نفر از آنهاییکه اعدام شدند - فرزاد کمانگر، علی حیدریان و فرهاد وکیلی - بجرم گفته شده عضویت در و فعالیت برای حزب کارگران کردستان (پ.کا.کا)، یک گروه اپوزیسیون مسلح ترک که علیه دولت ترکیه می جنگیده است، به اعدام محکوم شدند.
شیرین عالم هولی، زنی که اعدام شد، به متعلق بودن به یک گروه دیگر کرد بنام پژاک، متهم شد، یک گروه مسلح ایرانی که در ایران ممنوع شده است.
پنجمین فرد اعدام شده، مهدی اسلامیان، به فراهم کردن کمک مالی برای بردارش متهم شد، که بجرم گفته شده بمبگذاری در مسجد شیراز در آوریل 2008 در اوائل سال 2009 اعدام شد.
مالکام اسمارت گفت، “اعدامهای اخیر ظاهرا یک تلاش آشکار برای مرعوب کردن اعضای اقلیت کرد و منتقدان و مخالفان دیگر دولت در استانه اولین سالگرد انتخابات ریاست جمهوری مناقشه آور سال گذشته در12 ژوئن، می باشد”.
طبق گزارشات مهدی اسلامیان با ضربات شلاق شکنجه و مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود؛ رسیدگی پزشکی برای درمان جراحاتش در طی بازداشت از او منع شده بودم و او را مجبور به “اعتراف” کردند.
فرزاد کمانگر، یک معلم، پس از هفت ماه بازداشت اجازه یافت با خانواده اش ملاقات کند. برطبق نامه ای که او نوشت، که در آوریل 2008 در اینترنت منتشر شد، او را پس از دستگیریش در مه 2006 مکررا شکنجه کردند. به او شلاق زدند، در یک اطاق بشدت سرد نگه داشتند و زندانبانان از او بعنوان توپ “فوتبال” استفاده کردند، او را  محاصره کرده یک به یک به او مشت می زدند و به زندانبان بعدی “پاس” می دادند.
شیرین عالم هولی گفت او بخاطر کارهایی که بازجویانش با او کردند دچار کابوس شده بود.
او را مکررا می زدند، به کف پایش می زدند، به شکمش لگد زدند، که موجب خونریزی داخلی شد، و وقتیکه به اعتصاب غذا دست زد، با لوله های پلاستیکی از طریق سوراخ بینی بزور به او غذا دادند که او در اعتراض آنرا پاره کرد، بینی اش صدمه دید. وی گفت پس از اینکه به بیمارستان برده شد و به او آمپول زدند یک “اعتراف” ویدیویی کرده بود.
زندانیان اغلب برای مدتهای طولانی در بازداشتگاههای خارج از کنترل قوه قضاییه بحالت ممنوع ملاقات نگه داشته می شوند، که آنها را در خطر جدی شکنجه و بدرفتاریهای دیگر قرار می دهد.
محاکمات در ایران اغلب اوقات عادلانه نیستند، و در آن بازداشت شده ها عموما از دسترسی به وکیل مدافع منع می شوند. این محاکمه ها در خارج از تهران اغلب بسرعت انجام می شوند و فقط چند دقیقه طول می کشند.
ایران یکی از بالاترین ارقام اعدام در جهان را دارد. عفو بین الملل، تا به این تاریخ در 2010، 80 اعدام را ثبت کرده است.
مالکام اسمارت گفت، “عفو بین الملل از مقامات ایران می خواهد تمام اعدامها را متوقف کنند. در ضمن، استفاده از حکم اعدام در ایران باید کاملا شفاف باشد، و مقامات - در حداقل - باید قوانین خودشان را در رابطه با اجرای حکم اعدام رعایت کنند”.
در قطعنامه 59/2005، مصوبه 20 آوریل 2005، کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل از تمام کشورهایی که هنوز حکم اعدام دارند خواست “اطلاعات مربوط به اعمال حکم اعدام و هر برنامه ریزی برای اعدام را عمومی کنند”.

http://www.amnesty.org/en/news-and-updates/iran-executes-five-political-prisoners-2010-05-11