سخنرانی استرون استیونسون:‌ می خواهم از آقای شهردار، ژان فرانسوا لوگاره و شهرداری منطقه ۱ پاریس برای برگزاری این برنامه مهم در یادبود قربانیان قتل عام ۶۷ در ایران تشکر کنم.

این البته یک مشارکت خوبی در راستای دفاع از حقوق بشر در ایران میباشد و یک یادآوری بزرگ به سیاستمداران اروپایی ما است که احترام به حقوق بشر، حقوق زنان و دموکراسی ارزش های اروپایی و جهانی است که نباید بخاطر منافع اقتصادی فراموش شوند و یا مورد معامله قرار گیرند.

شاید به همین دلیل این است که دیدار فدریکا موگرینی، نماینده عالی سیاست خارجی اتحادیه اروپا در ایران در ۵ اوت جهانیان را حیرت زده کرد. او به هزینه مالیات دهندگان اتحادیه اروپا به تهران رفته بود تا مراسم تحلیف دور دوم ریاست جمهوری حسن روحانی را جشن بگیرد. روحانی در غرب بعنوان یک مدره و اصلاح طلب مورد ستایش قرار گرفته است، به رغم این واقعیت که بیش از ۳۰۰۰ نفر از جمله ۸۰ زن در طی چهار سالی که او بر مسند قدرت بود اعدام شده اند و ایران را در مقام اول جهان در آمار اعدام نسبت به جمعیت قرار داده است. چند صد نفر تا همین الان امسال شامل زنان و نوجوانان اعدام شده اند. سه روز قبل از اینکه موگرینی وارد تهران شود، سازمان عفو بین الملل یک گزارش ۹۴ صفحه ای منتشر کرد که «شبکه ظلم و ستم» در ایران را برجسته میکرد و وضعیت اسفبار نقض حقوق بشر در ایران را تشریح میکرد.

هزاران زن بجرم چیزی نه بیشتر از مخالفت با رژیم سرکوبگر آخوندها و یا تلاش به برقراری حقوق بشر زندانی شده اند. مریم اکبری منفرد از سال ۲۰۰۹ به طرز ناعادلانه ای توسط دولت روحانی زندانی شده است و خواهر و برادر او هم در قتل عام ۶۷ به قتل رسیدند. حتی زنانی که دارای ملیت دوگانه هستند مانند نازنین زاغری رتکلیف ۳۸ ساله، کارمند خیریه انگلیسی و مادر یک دختر ۳ ساله، به دنبال یک محاکمه قلابی ۴۵ دقیقه ای به اتهام مضحک جاسوسی، به ۵ سال حبس در زندان مخوف اوین محکوم شده است.

بر میگردیم به کشتار وحشتناک زندانیان سیاسی که در سال ۶۷. اعدام های دسته جمعی در زندان ها در سراسر ایران بر اساس فتوا رهبر سابق رژیم، خمینی قاتل صورت گرفت. خمینی ”کمیسون مرگ“ را برای نظارت بر قتل عام منصوب کرد. کمیسیون مرگ شامل مصطفی پورمحمدی بود که تا اوایل همین ماه وزیر دادگستری روحانی بود. از آنجایی که رسوایی قتل عام ۶۷ عمیق تر میشد، روحانی پورمحمدی را از این منصب برداشته و گستاخانه او را با یکی دیگر از قاتلان معروف علیرضا آوایی جایگزین کرد. آوایی که اکنون وزیر دادگستری جدید است، در سال ۶۷ در شهر دزفول در استان خوزستان به عنوان دادستان عمومی خدمت کرد. براساس گزارش شهادت های زندانیان سابق، آوایی دستور داد که نوجوانان زیر ۱۸ سال شامل دختران، در گروه های دو یا سه ساله اعدام شوند.

اکثر زندانیان سیاسی که قتل عام شده بودند، حامیان مجاهدین خلق ایران بودند. دادگاه های سر پایی در تهران و در سراسر ایران ایجاد شد و زندانیان هوادار سازمان مجاهدین در مقابل یک قاضی شرع قرار گرفتند که میپرسید آیا زندانیان از سازمان مجاهدین حمایت میکنند یا نه. کسانی که جسورانه گفتند آری، به اعدام بلادرنگ محکوم شدند. این دادگاه های شوم به طور متوسط کمتر از ۲ دقیقه طول کشید. تخمین زده میشود که ۳۰ هزار زندانی سیاسی از جرثقیل ها در دسته های ۱۰ نفره، هر پانزده دقیقه از روزانه از طلوع تا غروب از ماه اوت تا دسامبر ۱۹۸۸ اعدام شدند. در یک جنایتی قطعا باید یکی از وحشتناک ترین جنایات علیه بشریت در اواخر قرن بیستم باشد.

می خواهم از خانم مریم رجوی، رئیس جمهور مقاومت ایران، برای براه انداختن این کمپین بین المللی برای دادخواهی قربانیان قتل عام ۶۷ سپاسگزاری کنم.

برای نتیجه گیری، من فکر می کنم که دولت جدید فرانسه باید در روابط با ایران حقوق بشر را در اولویت خود قرار دهد. ما انتظار داریم که رئیس جمهور ماکرون بر توقف اعدام ها و پیشرفت در زمینه حقوق بشر در ایران اصرار ورزد. دولت فرانسه و اتحادیه اروپا همچنین باید خواستار تحقیقات کامل سازمان ملل در مورد قتل عام ۶۷ بشوند. خامنه ای، روحانی و آخوندهای قاتل حامی آنها میباید بخاطر جنایت علیه بشریت در دادگاه های بین المللی لاهه محاکمه شوند.

من یک بار دیگر از برگزاری این برنامه مهم و دعوت از من برای حضور در اینجا با شما امروز تشکر می کنم.

۱۷ اوت ۲۰۱۷