به یقین این تابع مستقیمی از شکست سیاست‌های کلان حکومت به‌ویژه در زمینه تأمین مسکن و سرپناه برای میلیون‌ها هموطن امان هست.
درحالیکه خمینی دجال تا قبل از بروی کار آمدن بارها تأکید کرده بود، «آب و برق را مجانی می‌کنیم» و یا «خانه برای همه می‌سازیم» اکنون پس از گذشت بیش از سه دهه از حاکمیت نکبت‌بار ولی‌فقیه، متولیان حکومت از وجود «۱۹ میلیون بد مسکن «سخن به میان» آورند.
به‌کارگیری واژه‌های جدید و ورود عامدانه آن از سوی کارگزاران و فرهنگ‌سازان حکومتی برای متعادل جلوه دادن بحران‌ها و آسیب‌های اجتماعی به یقین شیوه‌ای آشنا و شکست خورده هست. زیرا همگان اکنون در ایران آخوند زده به‌خوبی می‌دانند که «بد مسکن مطلق» به معنای همان حاشیه‌نشین، کارتن‌خواب، آلونک‌نشین، غارنشین، لوله خواب‌ها، گور خواب‌ها و به‌طور عام قشر گسترده فقرا در ایران می‌باشند.
در این رابطه وزیر پیشنهادی دولت آخوند روحانی در بخش راه و شهرسازی ضمن اعتراف به وجود «۱۹ میلیون بد مسکن مطلق» می‌گوید: «معتقدم اصلی‌ترین مخاطبان مسکن خانه اولی‌ها، حاشیه‌نشین‌ها با جمعیت ۱۱ میلیون نفر، بافت فرسوده با جمعیت ۸ میلیون نفر و گروه‌های کم‌درآمد هستند». (خبرگزاری حکومتی ایلنا ۲۸ مرداد ۱۳۹۶)
این آمار و ارقام در حالی مورد دستکاری دولت آخوند روحانی قرار می‌گیرد که پیشتر طی مناظرات نمایش انتخابات در دیکتاتوری ولی‌فقیه، آخوند دژخیم رئیسی، از آمران قتل‌عام زندانیان سیاسی به وجود ۱۶ میلیون حاشیه‌نشین در ایران اعتراف کرده بود.
همچنین به موازات این واقعیات باید به بحران شهرسازی، خانه‌سازی و روند روبه رشد قیمت زمین، املاک و خانه‌های مسکونی در رژیم فاسد و مافیایی آخوندی اشاره نمود. بنا برداده های حکومتی تنها طی سال‌های ۸۴ الی ۹۲ قیمت زمین در شهرهای کشور ۹ برابر «و بهای آپارتمان ۶ برابر» شده است.
این کارگزار رژیم ضمن اذعان به این روند مخرب که بسیاری از خانوارها را به حاشیه شهرها رانده است، اضافه می‌کند: «قطبی شدن شهر نسبت به شمال و جنوب شهر بیش از ۱۲ برابر شده است. آیا این قطبی شدن همان عدالت اجتماعی است که ما در انقلاب و جمهوری اسلامی به دنبال آن بودیم؟».
در راستای قطبی شدن جامعه که ترجمان همان شکاف عمیق طبقاتی در نظام ولی‌فقیه است، به یقین متولیان حکومتی و باندهای مافیایی که عمدتاً در دست سپاه و نیروهای سرکوبگر رژیم قرار دارند، نقش ویژه‌ای ایفا کرده‌اند. وجود انواع و اقسام شرکت‌های به‌ظاهر خانه‌سازی، بنیاد مسکن انقلاب، مؤسسات مسکن‌سازی حکومتی و یا پروژه هایی مانند مسکن مهر که به مانند اختاپوس بر بخش بزرگی از صنعت ساختمان‌سازی کشور چنگ انداخته‌اند، اکنون تماماً به بروز تنگناهای شدید، کمبود خانه و آپارتمان و نیز افزایش بی رویه بهای مسکن، حال برای خرید و یا اجاره، راه برده‌اند، بطوریکه با توجه به درآمد ناچیز کارگران و اقشار ضربه‌پذیر عملاً امکان تهیه آن برای میلیون‌ها تن از هموطنان امان غیر ممکن هست.
