در تازه ترین نمونه یک کارشناس مسائل محیط‌زیست ضمن اعتراف به ابعاد وخیم این بحران گفت: «حدود ۸۰ درصد از گونه‌های جانوری کشور طی چهار دهه گذشته از بین رفته‌اند. لرستان نیز از این موضوع مستثنی نبوده و خیلی از مناطق خالی از حیات وحش شده‌اند». (خبرگزاری حکومتی ایسنا ۱۸ آبان ۱۳۹۶)

واقعیت در بلبشوی حاکمیت ولی‌فقیه آن است که به وزات افت بارش باران، باید به نبود سیاست‌های مدون و تمایل کلیت رژیم برای برون رفتن از بحران محیط‌زیست در ایران اشاره نمود این امر در روند مخرب خود به بروز خشکسالی، طوفان‌های شن در بسیاری از مناطق مرزی به‌ویژه در استان ای ضربه‌پذیر مانند سیستان و بلوچستان، کرمان، هرمزگان و مناطق جنوبی، آتش‌سوزی‌های عامدانه و گسترده و همچنین بروز ریز گردها راه برده است.

ابعاد تخریب محیط‌زیست که مدتا از سوی باندهای مافیایی و غارتگر رژیم به هدف دستیابی به منابع مالی انجام می‌گیرد، به حدی است که برای نمونه تنها در استان لرستان «سالیانه ده‌ها هکتار عرصه طبیعی طعمه آتش می‌شوند».

این وضعیت در حالی است که رژیم آخوندی همواره در تبلیغات حکومتی علل بروز بحران محیط‌زیست در ایران را تنها به نبود «نزولات آسمانی و یا گرم شدن کره زمین» معطوف می‌نماید. به موازات این دجالگری ها ی حکومتی باید به پروژه‌های مخرب سپاه پاسداران و بسیج در زمینه‌هایی مانند منحرف نمودن آب، سدسازی و زدن بی‌رویه قنات و چاه و یا پل‌سازی‌های غیر استاندارد بروی دریاچه‌ها از جمله دریاچه ارومیه اشاره نمود.

یک کارشناس کویر شناسی در ایران پیشتر ضمن به چالش کشیدن این سیاست مخرب گفته بود: «زمانی که این سد (زاینده‌رود) را ساختند وقتی سد پر می‌شد باید آن را باز می‌کردند تا هم باتلاق گاوخونی پر می‌شد و از طرفی مقداری هم به کشاورزی اختصاص می‌داد و بقیه آب هم برای شهر و صنعت باشد و این یک توسعه پایدار بود ولی این کار را انجام ندادند و گفتند اولویت شهر و بعد صنعت است». (سایت حکومتی صدا و سیما ۱۲ شهریور ۱۳۹۶)

بهرحال از هر منظر که به بحران محیط‌زیست بنگریم، به یقین به مخرج مشترکی بنام «فساد، غارت و سوئ مدیریت» در رژیم آخوندی می‌رسیم.