سخنان احمد صفری، نماینده مجلس ارتجاع، از کرمانشاه ۷۲ ساعت پس از زلزله، اعتراف آشکاری به این حقیقت است که تنها چیزی که برای سردمدداران دزد، فاسد و جنایتکار رژیم اهمیتی ندارد درد و رنج مردم است. صفری چهارشنبه ۲۴ آبان پس از بازدید از سرپل‌ذهاب، قصر شیرین و ثلاث باباجانی گفت: «اینجا قیامت است. بیش از ۱۰۰۰نفر جان باختند....من به روستایی سرزدم که گفتند ۲۰ نفر را همان روز اول خاک کرده‌اند. این افراد جزو آمار جانباختگان به حساب نمی‌آیند. فقط در یک کوچه سرپل ذهاب ۷۰نفر کشته شدند. در مسکن مهر بیش از ۲۵۰ نفر جان باختند.

....بعد از ۷۲ ساعت مردم گرسنه هستند. به برخی روستاها هیچ کمکی نرسیده است، روستای «قلمه‌ذهاب» ۸۰خانوار دارد و هنوز هیچ چیز به دستشان نرسیده است. شرایط روستای «بیامه علیا» نیز همین است. شاید فقط ۱۰درصد روستاها چادر گرفته باشند. روستاهایی وجود دارد که ۹۰درصدشان از میان رفته است. صدا و سیما به گونه‌یی پوشش می‌دهد که انگار همه چیز برقرار است»(خبرگزاری حکومتی ایلنا).

در چنین شرایطی رحمانی فضلی وزیر کشور روحانی گفت:‌ «یکی از اولویتهای ما امنیت و انتظامات بود از نظر سازماندهی از نظر توزیع امکانات و از نظر موجودی امکانات وضعیت مناسب نبود برق قطع بود آب قطع بود گاز قطع بود و نانواییها طبیعتا نمی توانستند نان پخت بکنند» (رادیو فرهنگ-۲۴آبان).

این اعترافات گوشه یی از فاجعه یی است که رژیم بیشترین نقش را در گسترش و طولانی شدن آن دارد. ابعاد فاجعه بسا بیشتر است. یک زن جوان می گوید تنها ۷۵جسد در روستای آنها دفن شده است. پسربچه خردسالی از کشته شدن پدر و مادر و خواهر و برادر و دایی و عمه و مادربزرگ و دختردایی...خود خبر می دهد. تمامی ۳۴شرکت کننده در یک جشن جان خود را از دست داده اند. از یک خانواده ۱۰ نفری ۹ نفر کشته شدهاند. شمار زیادی از مجروحان به خاطر وضعیت اسفبار بیمارستانها و عدم خون رسانی یا حتی تزریق سرم در حضور نزدیکان خود جان داده اند. شماری از مردم در سرمای شبها بر اثر سرما جان سپردند که سه کودک خردسال و یک زن در میان آنها دیده می شوند.

خبرگزاری رویتر در روز ۲۳ آبان در گزارشی از وضعیت مردم زلزله زده در غرب ایران نوشت: بازماندگان زلزله در ایران به خاطر نبود سرپناه و غذا معترض هستند .مقامهای رژیم ایران عملیات نجات را به این بهانه که دیگر امکان پیدا کردن افراد (زنده نیست)، متوقف کردند. آنها روز سختی را برای برآورده کردن نیازهایشان به غذا، آب و پناهگاه سپری کردند. مریم آهنگ که ۱۰ تن از اعضای خانواده اش را در شهر سرپل ذهاب از دست داده است، گریه کنان با تلفن همراه به رویتر گفت: ما گرسنه هستیم. ما در سرما به سر می بریم، ما بی خانمان هستیم ما در این دنیا تنها مانده ایم. رضا...گفت ما دو شب در سرما گذراندیم. کمکها کجایند؟...برخی از مردم به خاطر تخریب ساختمانهایشان که در طرح مسکن مهر ساخته شده بود، خشمگین هستند».

در همین حال نیروهای سرکوبگر از ورود کمکهای مردمی به سرپل ذهاب جلوگیری کرده و این کمکها را از کامیونها و خودروها پیاده کرده و در اختیار خود می گیرند. در خروجی دیواندره، کامیونهای کمکهای مردمی را متوقف کرده و به بهانه این که کمکها باید از طریق هلال احمر توزیع شود، چادرها را می دزدند... در مسیر کرمانشاه به سرپل ذهاب عوامل رژیم حدود ۲۰۰۰چادر و پتو را به سرقت برده‌اند.

اگر رژیم کمکهای مردمی را به سرقت نمی برد و در توزیع آنها کارشکنی نمی کرد، مشکل زلزله زدگان حل می شد. خبرگزاری فرانسه نوشت: «در مناطق روستایی، ۱۰کیلومتر بالاتر از سرپل ذهاب، که اکیپ خبرگزاری فرانسه از آنها عبور می کرد، بیشتر کمکهایی که روز چهارشنبه بین مردم توزیع می شد متعلق به اشخاص خصوصی بود».

سایت حکومتی انتخاب نیز در روز۲۴ آبان نوشت: «هنوز بیش از هزاران نفر از آوارگان مجبورند امشب را بدون سرپناه در خیابان بگذرانند و تاکنون چادر امدادی دریافت نکرده اند... کمکهای امدادی به ورودی شهرهای زلزله زده می رسد و بعد از آن معلوم نیست که چه می شوند... هنوز هم هستند مردمی در روستاهایی که ۹۰درصد خانه هایشان تخریب شده و کمتر مسئولی به آنها سرزده و مجبورند شبها را همراه کودکانشان، بی سرپناه در زمینهای نمناک کشاورزی بگذرانند».

خبرگزاری حکومتی ایسنا در روز ۲۵ آبان خبر داد: «چادر و پتو و ترس از سرما، حکایت تکراری و مشترک مناطق زلزله زده است. اغلب مردم اولین مسأله‌یی که به آن اشاره می‌کنند توزیع چادر و پتو و وسایل گرمایشی است».

دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
۲۵آبان ۱۳۹۶(۱۶ نوامبر۲۰۱۷)