در فراخوان ۲۰۰ شخصیت سیاسی و مدافع حقوق بشر از کشورهای عربی، خطاب به آنتونیو گوترز دبیرکل ملل متحد آمده است:
قتل عام ۳۰ هزار زندانی سیاسی در سال ۶۷ در ایران، بزرگترین قتل عامی است که بعد از پایان جنگ جهانی دوم در مورد زندانیان سیاسی روی داده است.
بیشتر قربانیانی که اعدام شدند جوانانی بودند که تنها به خاطر شرکت در تظاهرات مسالمت آمیز یا خواندن نشریات سیاسی دستگیر شدند و بسیاری از آنان مدت محکومیت خود را سپری کرده بودند.
اعدام شدگان بصورت دسته جمعی در گورهای جمعی دفن شدند. کمیته های مرگ در زندانها، این زندانیان را بعد از طرح یک سوال ساده روانه چوبه دار می کردند.
بر اساس گزارش سازمان عفو بین الملل در ۲ نوامبر ۲۰۰۷: «در فاصله ۲۷ ژوئیه ۱۹۸۸ تا پایان آن سال، هزاران زندانی سیاسی در زندانهای سراسر ایران اعدام شدند که از جمله آنها زندانیانی بودند که بخاطر اعتقاداتشان زندانی شده بودند... نباید هیچگونه مصونیتی برای نقض حقوق بشر وجود داشته باشد و تفاوتی نمی کند که در کجا و کی انجام شده باشد. اعدام های سال ۱۹۸۸ باید مورد تحقیقات بیطرفانه و مستقل قرار بگیرد و باید همه مسئولان این قتل عام به عدالت سپرده شوند تا به مجازات شایسته خود برسند».
عاملان و مجریان این کشتار از ابتدای حکومت آخوندها تا کنون، دارای بالاترین مناصب قضایی و سیاسی و اطلاعاتی بوده اند. آنها از این جنایت ضد بشری دفاع کرده اند و همچنان به قتل و اعدام ادامه می دهند.
نوار صوتی آقای منتظری که در سال ۱۹۸۸ جانشین خمینی بود، شواهد جدیدی در باره قتل عامی که بیش از ۳۰ هزار زندانی سیاسی در زندانهای ایران در تابستان ۱۹۸۸ را فاش می کند. قتل عامی که زنان و کودکان و همه زندانیان سیاسی را شامل می شد. در این نوار حسین علی منتظری جانشین وقت خمینی اعضای «کمیته مرگ» را که احکام اعدام این قتل عام را صادر می کردند، مخاطب قرار می دهد و می گوید: «این بزرگترین جنایتی است که جمهوری اسلامی مرتکب شده و تاریخ ما را محکوم خواهد کرد».
ما امضا کنندگان این بیانیه از شما خواستار تشکیل یک کمیته مستقل توسط «گزارشگر ویژه سازمان ملل برای حقوق بشر در ایران» و «شورای حقوق بشر و مجمع عمومی سازمان ملل» برای تحقیقات کامل در مورد این قتل عام هستیم تا همه شواهد لازم و اسامی عاملان و نقش آنها در این جنایت جمع آوری شود و عدالت در مورد آنان اجرا شود.
