قاضی ارکولینی Ercolini در حکم ۶۵۶ صفحه‌یی خود نوشت، شواهد کافی وجود دارد که نتیجه‌گیری شود، شلیک به سر نیسمن در ۱۸ ژانویه ۲۰۱۵ (۲۸ دی‌ماه ۹۳)، خودکشی نبوده... و قتل او، «توسط یک طرف ثالث به‌شیوه دردناکی صورت گرفته است».

نیویورک‌تایمز در این رابطه، نوشت: «این اولین‌باری است که یک قاضی... (کشته‌شدن نیسمن) را رسماً یک قتل اعلام می‌کند».
قاضی شهید آلبرتو نیسمن تنها چهار روز قبل از ترور جنایتکارانه‌اش، زد و بند رژیم با دولت وقت آرژانتین را برای رفع احکام جلب هشدار قرمز انترپل علیه بالاترین

سران حکومت آخوندی به‌خاطر طراحی و اجرای عملیات تروریستی بوئنوس آیرس را افشا کرده بود. اما در تنها چند ساعت بعد از قبل از ارائه شهادتش در این رابطه به کنگره آرژانتین، در خانه خود به قتل رسید.

قاضی فدرال ارکولوینی در حکم خود تأکید می‌کند که مقامات دولت قبلی آرژانتین و مطبوعات حامی آنها، فرضیه خودکشی نیسمن را ترویج کرده بودند.
قابل توجه این‌که فقط چند روز بعد از قتل نیسمن، وزیر خارجه فاشیسم دینی حاکم بر ایران، طی سخنانی در سوئیس با وقاحت مدعی شد که بمب‌گذاری آمیا هیچ ‌ربطی به رژیم ندارد؛ ظریف گفت: «تأسف‌بار است که چندین قاضی که وارد این (پرونده) شدند، یا متهم به فساد شدند و یا مثل همین مورد آخر، خودکشی کردند».

در روزهای بعد از قتل قاضی نیسمن، پاتریسیا بولریچ رئیس وقت کمیته حقوقی پارلمان آرژانتین که هم‌اکنون وزیر امنیت این کشور است، در مصاحبه‌یی با سیمای آزادی که در اخبار ۲ بهمن ۱۳۹۳ پخش شد، گفته بود: «نیسمن، هشت تن از بالاترین مقام‌های رژیم ایران را به‌خاطر بمب‌گذاری آمیا متهم کرد و تلاش داشت آنها را به آرژانتین بیاورد و دادگاهی‌شان کند. اما در آن دوران دولت آرژانتین یک توافق بسیار عجیب با رژیم ایران امضا کرد. این توافق به‌سود آرژانتین نبود، چون پرونده قضایی را فلج کرد. نیسمن... در این رابطه تحقیق کرد و... گفت، این توافق به این دلیل صورت گرفته که رژیم ایران و آرژانتین تلاش دارند، همان بالاترین مقام‌های رژیم ایران، متهم نشوند. ما بر این باوریم که قتل نیسمن، به همین علت صورت گرفته است».