بر این اساس حتی نزدیک‌ترین شرکای اقتصادی و تجاری رژیم آخوندی نیز به دنبال اعلام تحریم‌های جدید از سوی ایالات‌متحده وضعیت بسیار مبهم برای سرنوشت برجام، به‌شدت از هرگونه نزدیکی به این دیکتاتوری سرکوبگر خودداری می‌ورزند.
برای نمونه منابع رژیم از کاهش «۱۶,۳ درصدی» صادرات نفت تنها طی ماه گذشته خبر داده‌اند. سایت حکومتی باشگاه خبرنگاران جوان (۱۲ بهمن ۱۳۹۶) در این رابطه گزارش کرد: «چین، هند، ژاپن و کره جنوبی در ماه گذشته میلادی یک‌میلیون و ۵۸۰ هزار بشکه نفت از ایران خریداری کرده‌اند که نسبت به دسامبر ۲۰۱۶ معادل ۱۶.۳ درصد کاهش یافته است».
این وضعیت تنها در رابطه با کشورهای آسیایی صادق نمی‌باشد، بلکه فراتر از آن به اتحادیه اروپا نیز رسیده است. بنا بر آخرین آمار از سوی این اتحادیه، کشورهای عضو از کاهش خرید نفت ایران به میزان «۴۰ درصد» خبر داده‌اند.
وضعیت بسیار شکننده رژیم آخوندی، به موازات فشارهای مردم در داخل علیه کلیت نظام، اکنون چشم انداز دیگری را برای مشتریان نفت و گاز ایران بازگشوده است. درحالیکه تا چندی قبل بسیاری بر اشتباه بر این باور بودند که سرانجام می توان این دیکتاتوری را با ادامه سیاست تعامل اقتصادی آرام نمود، از فردای حرکت میلیون ها ایرانی علیه دیکتاتوری ولی‌فقیه وضعیت بگونه ای دیگر شده است، بطوریکه طرف‌های تجاری برای هرگونه سرمایه‌گذاری و بده بستان بسیار محتاطانه عمل می‌کنند. نمونه‌هایی مانند توقف تمایل شرکت توتال برای سرمایه‌گذاری در منابع نفت و گاز ایران و یا عقب‌نشینی شرکت‌های کره جنوبی برای پروژه‌های صنایع تولیدات فولاد در چاه‌بهار، مسدود ماندن تجارت با بانک‌های بزرگ و موجود معاملات «بای بک» تماما علائمی بر تائید این واقعیات می باشند.
در این رابطه سایت العربیه (۱ فوریه ۲۰۱۸) می‌افزاید: «آینده برای ایران مبهم است، حتی حامیان آسیایی بزرگی همچون چین، علاقه‌شان به بخش نفت و گاز ایران کمتر می‌شود.
آخرین آمار‌ها نشان می‌دهد که واردات چین از نفت ایران در ماه دسامبر، با کاهش ۱۷.۲ درصدی به ۵۷۱۲۷۵ بشکه در روز رسید. این در حالی است که واردات هند از نفت ایران هم ۶.۲ درصد کاهش یافت. علاوه بر این، واردات ژاپن هم ۱۱.۲ درصد کاهش یافته است».
به یقین روند تحولات به هیچ وجه نشانه هایی از خوش بینی برای دیکتاتوری خامنه ای باقی نگذاشته است. مضافا بر این واقعیات باید به رشد صادرات نفتی از سوی ایلات متحده و عربستان، اشباح شدن بازار در زمینه نفت و گاز، پدیدار شدن انرژی‌های جانشینی مانند آب، باد و خورشیدی و همچنین وجود بازار شدید رقابتی اشاره نمود. بدین‌سان ملاحظه می‌شود که میدان تحرک برای خروج رژیم از این روند، طی ماه‌های آینده بسیار محدود و حتی ناممکن می‌باشد.
