دست و پا زدن مفتضحانه رژیم برای لاپوشانی هزاران دستگیری و شکنجه و کشتار در جریان قیام

دیکتاتوری آخوندی که به خاطر بیش از ۸۰۰۰ دستگیری در جریان قیام و اعتراف رئیس سازمان زندانهای رژیم به قریب به ۵ هزار دستگیری، به شدت در تنگنا قرار گرفته، هم چنان در حال دست و پازدن برای رفع و رجوع این اعتراف است.

دژخیم جعفری دولت آبادی دادستان رژیم در تهران اعلام کرد مدعی شد که تنها چهار تن از دستگیرشدگان قیام دیماه در زندان به‌سر می‌برند ولی در عین حال گفت که برای ۱۵۰ تن از شرکت‌کنندگان در قیام در تهران کیفرخواست صادر شده است.

علیرضا رحیمی، عضو بازدید کننده مجلس رژیم از زندان اوین از قول رئیس سازمان زندانهای رژیم اعلام کرده بود که ۴۹۷۲ نفر در جریان اعتراضات دیماه دستگیر شده‌اند و هنوز ۵۰۰ تن از آنها در بازداشت به سر می‌برند.

وی هم‌چنین در یک اظهار نظر جدید گفت، فیلمی که به آنها از خودکشی سینا قنبری نشان داده شده، به اشتباه با عنوان فیلم «خودکشی» نام برده شده، در حالی‌که اساسا فیلمی که نحوه مرگ را در برگیرد وجود ندارد.

وی نوشت: در فیلمی که به نمایندگان نشان داده شده، روز ۱۶ دی ماه، در ساعت ۳ بامداد، فردی، با هویت سینا قنبری، در‌حالی‌که کیسه پلاستیکی مشکی بلند و پیچیده‌ شده‌ای در دست راست دارد، وارد یکی از سرویس‌های بهداشتی می‌شود. پس از آن «مدت بسیار طولانی بدون هیچ اتفاق یا حرکتی محوطه سرویس‌ها ضبط شده تا اینکه حدود دو ساعت بعد یکی از زندانیان وارد شده و مستقیما به‌‌ همان سرویسی که سینا رفته وارد می‌شود و با صحنه جسد افتاده بر زمین مواجه و به حالت بهت و شوکه برمی‌گردد».

دستگاه قضایی رژیم علت مرگ سینا قنبری را از همان ابتدا خودکشی اعلام کردند. همزمان چند مورد مشابه نظیر خودکشی محسن عادلی در دزفول، وحید حیدری و شهاب ابطحی‌زاده در اراک، کیانوش زندی در سنندج و سارو قهرمانی اتفاق افتاد و موضوع تکرار جنایات کهریزیک در سال ۸۸ به طور گسترده‌ای مطرح شد و دستگاه قضایی خامنه‌ای مجبور شد که سرانجام پس از سه هفته به دیدار نمایشی شماری از اعضای مجلس رژیم از زندان اوین تن بدهد و اظهارات برخی از اعضای بازدیدکننده به فضیحت دیگر برای افشای اعمال جنایتکارانه رژیم تبدیل شد.

در همین حال یک روزنامه حکومتی درباره دستگیری گسترده دانش‌آموزان نوشت: با نگاهی به اعتراضات روی داده در سالهای گذشته شاهد آن هستیم که حضور دانش‌آموزان به شدت گمرنگ بوده و دانشجویان نقش اول را در اعتراضات و تبعات پس از آن عهده‌دار بوده‌اند. دانش‌آموزان شرکت کننده در تظاهرات نسلی هستند که اطلاعات خود را نه از مجاری رسمی مشخص‌ و پر از سانسور بلکه از دنیای اینترنت دریافت می‌کنند.