این کارگر دردمند با قطع سخنرانی ربیعی خطاب به وی و دیگر کارگزاران رژیم گفت: ما ۳۷ سال زحمت کشیدیم، انقلاب کردیم، انقلاب ما رفت دست نامحرمان، به عنوان اسلام آمدند، زیر چتر اسلام دارند میتازند، کسی نیست یقه شان را بگیرد. من یک میلیون و پانصدهزارتومان حقوق می‌گیرم با چهار سر عائله، داروهایم را خودم می‌خرم، تأمین اجتماعی می‌گوید، تعهد ما نیست... آقایون نمایندگانی که اینجا وراجی می‌کنید... ما می گوییم تملق نه!... هر روز به ما وعده سر خرمن می‌دهند.

عوامل اطلاعاتی بارها سعی کردند این کارگر را ساکت کنند ولی او همچنان ادامه می داد. سردژخیم علی ربیعی که سالها معاون وزارت اطلاعات و از بالاترین عناصر امنیتی و سرکوب کارگران بوده، ابتدا با فریبکاری خواست او را ساکت کند، اما آن کارگر محروم اعتنایی نکرد. ربیعی با وقاحت تمام در پاسخ به این کارگر که می‌گفت ۳۷سال است نان و پنیر می خورد گفت «فکر می‌کنی ما چه می‌خوریم؟ همان نون و پنیر را می‌خوریم».

در رفسنجان کارگران محروم و بیکار با اعتراض خود مراسم نمایشی رژیم را به فضاحت کشیدند. یک کارگر سالمند با فریاد از کارگزاران و سخنران حکومتی پرسید که برای بیکاران چه کرده اید؟. کارگر دیگری گفت ۱۴۰۰۰ بیکار در این شهر وجود دارد. گله یی از پاسداران به میان شرکت کنندگان رفتند تا از نزدیک شدن کارگران معترض به سن جلوگیری کنند. ایادی رژیم با پخش موزیک با صدای بلند مانع شنیدن این اعتراضها و گسترش آن شوند.

دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
۲۳ بهمن ۱۳۹۶ (۱۳فوریه ۲۰۱۸)