او می نویسد:‌ اعتصاب یعنی فریاد - یعنی خاموش نماندن در برابر ستمگران- اعتصاب یعنی مرگ بهتر از در ذلت زیستن است. من هر چه توان داشتم را وقف مبارزه؛ آزادی و برابری خواهی کردم. نوشتم؛ ترجمه کردم؛ عکس گرفتم؛ در راهپیماییهای اعتراضی شرکت کردم. از گلوله؛ باتوم؛ زندان و اعدام نترسیدم... آری تحمل حبس هنر نیست. در زندان مبارزه کردن و مبارز تربیت کردن شاهکار است... من رفتم. امیدوارم به داد آرش؛ گلرخ؛ آتنا و فریادها برسید.