آنها در اعتراض به بی اعتنایی و پاسخگو نبودن مدیریت کارخانه، از خروج رستمی و سیفوری از سهامداران عمده این شرکت جلوگیری کردند و آنها را به ساختمان مدیریت منتقل کردند.
به دنبال مذاکرات کارگران و رستمی و سیفوری سرانجام آنها اعلام کردند که فقط دومیلیون و پانصد هزار تومان از طلب پنجاه الی هفتاد میلیون تومانی کارگران را می پردازند و بقیه آن را در آبان ماه ۹۷ پرداخت خواهند کرد. این پاسخ که معنایی جز طفره رفتن از حل مشکلات کارگران نداشت، خشم کارگران را برانگیخت و حاضر به قبول آن نشدند.
به دنبال آن، سیفوری، حواله ۲۵ کیلویی شکر که قرار بود به کارگران شاغل داده شود را پاره کرد. این اقدام بیش از پیش خشم کارگران را برانگیخت و شیشه‌های ساختمان مدیریت شرکت را شکستند. به دنبال آن مأموران نیروی سرکوبگر انتظامی در محل حاضر شدند و مدیران مزدور این شرکت را فراری دادند.
وضعیت فاجعه بار زندگی کارگران محروم این صنعت عظیم نتیجه بلافصل چنگ انداختن مقامات رژیم بر صنعت نیشکر است. آخوندهای حکومتی با هدف کسب درآمدهای نجومی به جای گسترش این صنعت که روزگاری از قطب‌های اقتصادی کشور بود، به واردات بی‌رویه شکر دست زدند. در نتیجه اکنون کارگران صنعت نیشکر از جمله کارگران نیشکر هفت تپه به رغم کار مشقت بار خود ماههای متوالی دستمزدی دریافت نمی کنند و فشاری طاقت‌فرسا به خاطر ناتوانی در پرداخت بدهی‌های سنگین و گرسنگی و محرومیت شدید بر آنها تحمیل می شود. علی نقدی کارگر به جان آمده نی‌بر کارخانه نیشکر هفته تپه روز هشتم اسفند در اعتراض به این همه ظلم و بی اعتنایی مقامات رژیم به معضلات فزاینده کارگران، با خودکشی به زندگی پر رنج خود پایان داد.

دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
۱۳ اسفند ۱۳۹۶ (۴مارس ۲۰۱۸)