وی در پیامی خطاب به رژیم ضد بشری آخوندی نوشت:‌ بعید می دانم که بیش از دو روز دیگر زنده بمانم. نه آب و نه خوراک و نه حتی اجازه می دهم که سرم تزریق کنند. من باید ۷ شهریور مطابق قوانین آزاد می شدم ولی هنوز محبوسم.
زندانی سیاسی سهیل عربی در این پیام به فشارهای ضدانسانی عوامل رژیم آخوندی و تهدیدهای جانی اشاره می کند و می افزاید: جرم ما این است که نمی توانیم در برابر ظلم سکوت کنیم. حال که آزادم نمی کنید و نمی گذارید که در کنار دوستانم همچون آرش یا منوچهر که حرفم را می فهمند؛ زندگی کنم؛ دست کم اجازه دهید اعضای بدنم را اهدا کنم.