****

خواهی که وطن شود گلستان، آتش

در کوی و به برزن و به بستان، آتش

سوزاندن ارتجاع خشک است، واجب

در شهر و به هر بخش و به استان، آتش

****

برخیز جوان که جمله سرباز شویم

در راه وطن همدل و جانباز شویم

آتش بفروز و بر شب تیره بتاز

شد موسم آنکه ما برانداز شویم

****

رقصان چو شعله های فروزنده، سرکشیم

سوزان به قلب شب، زده از جنس آتشیم

تسلیم ظلم اهرمن هرگز نمی شویم

ما از تبار بابک و از نسل آرشیم

****

این اهرمن از آتش ما می ترسد

از خنده و شادی و صفا می ترسد

زآنروز که بر ریشه او شعله کشیم

این صاحب دستار و ردا می ترسد

****

چون شعله که بر هر خس و خاشاک زنَد

توفنده و تند و سرخ و بی باک زند

برخیز و ز خشم خویش آتش افروز

باید که خروش تو بر افلاک زند

****

این آتش رقصنده که از جنس قیام است

سوزنده پا تا به سر کل نظام است

در عزم جوانان وطن هیچ خلل نیست

افتادنت ای شیخ کنون ختم کلام است

****

ما عاشق صبحیم و سحر همره ماست

خورشید به همراه قمر همره ماست

تا پرده این شام سیه را بدریم

صد کینه سرخ و شعله ور همره ماست