وحشت رژیم از تظاهرات مردم - هشدار وزیر اطلاعات سابق رژیم

آخوندی دری نجف آبادی وزیر اطلاعات سابق رژیم هشدار داد: تظاهرات و تجمع و شعار و خوراک برای بیگانگان ایجاد کردن و (مجاهدین) را امیدوار کردن به ضرر (نظام) است».

نگرانی از حمایتهای بین المللی از اعتراضات حق طلبانه مردم ایران در حالیست که عوامل هر دو باند حکومتی به فوران خشم مردم همچنان هشدار میدهند.

روزنامه حکومتی ایران درباره ابراز نگرانیها از نارضایتهای شدید اجتماعی نوشت: وقایعی که از اعتراض های خیابانی دی ماه ۹۶ شروع شد و پس لرزه های آن هرچند خفیفتر، ادامه دارد.
جوادی آملی گفت: «بدانیم که اگر با وجود این مشکلات ملت قیام کند همه ما را به دریا خواهد ریخت... بسیاری از کشور فرار کردند یا جای فرار خود را فراهم آوردند اما ما جای فرار نداریم.»
بیات زنجانی نیز گفت: ما یا متوجه نیستیم که جامعه در حال رصد رفتار ماست و یا خود را به نادانی زدهایم؛ در این زمان مردم که معترض میشوند و علیه ما شعار میدهند، دنبال دلیل میگردیم.
روزنامه حکومتی ایران اضافه کرد: مروری گذرا بر این حرفها، نگاهها را بار دیگر متوجه اعتراضهای دی ماه سال گذشته کرد. اعتراضهایی که در کمتر از دو هفته به صد شهر کوچک و بزرگ کشیده و در ۴۲ شهر به خشونت و درگیری منجر شد. عبدالرضا رحمانی فضلی وزیر کشور پیش از این خبر داد که علاوه بر کشته و مجروح شدن شماری از شهروندان و معترضان، قریب ۹۰۰ نفر از نیروی انتظامی در این حوادث زخمی شدند.

آخوند فاضل میبدی از باند روحانی گفت: تحولات اجتماعی و سیاسی ما (همانند آتش سوزی ساختمان پلاسکو) همواره پر از این آتشهای نهفته بوده، آتشهایی که در یک لحظه همه را غافلگیر میکنند و تلی از آوار را در جایی که خیلیها پیشبینی آن را نداشتند، باقی میگذارند.
واقعیت این است که در شرایط فعلی هم درون جامعه ما لبریز از این آتشهای نهفته است، آتشهایی که اعتراضات دیماه سال گذشته تنها قسمت کوچکی از دود ناشی از آن بودند.
جامعه ای که به آگاهی رسیده را نمیشود براحتی برای تظاهر به آرامش ترغیب کرد. روشهای امنیتی و قضایی نیز در بستر چنین جامعه ای خیلی زود تأثیر خود را از دست میدهند. بنابراین برای فرار از وضعیتی که امروز جوادی آملی و دیروز روشنفکران ما هشدار آن را میدانند، اولین نیاز جدی این است که مسئولان و حاکمان ما متوجه باشند که مردم میدانند.

یک عضو مجلس رژیم به نام سلحشوری نیز گفت: از نظر سیاست داخلی و خارجی در یک بزنگاه تاریخی و سرنوشت ساز قرار داریم. در شرایط سختی که جامعه در آن گرفتار است، نباید با رفتارهای نادرست عرصه را بر مردم تنگتر کرد. متاسفانه ما هر روز شاهد تنزل آستانه صبر جامعه هستیم. ناآمیدی خسارتی سنگین برای کل (نظام) به همراه خواهد داشت.