درحالیکه خامنه‌ای زهر خورده و طلسم شکسته به اشتباه بر این باور بود که با قبول تسلیم نامه اتمی وین، سیل سرمایه به بازار و اقتصاد به‌شدت ضربه خورده حکومت سرازیر خواهد شد، اما جامعه غرق در بحران ایران دید و تجربه کرد که برجام در واقعیت به نخ نباتی بیش بسته نبود و با وزش هر باد و یا توفانی عنقریب برج آمال و آرزوهای رژیم آخوندی را واژگون خواهد نمود.

به این واقعیت یک گزارش حکومتی اینگونه اعتراف می‌کند: «نوسانات اقتصادی که یک علت آن خروج آمریکا از برجام است، امنیت شغلی کارگران را زایل می‌کند. از این‌رو ما به شدت نگران فرار سرمایه‌ها از حوزه تولید و پناه بردن آنها به بازار ارز و مسکن هستیم». (خبرگزاری حکومتی ایلنا ۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۷)

سخن از وضعیت به‌غایت لرزان برای حکومتی است که در تبلیغات توخالی و مملو از غلو، خود را نه تنها «قدرت اقتصادی منطقه» بلکه فراتر از آن الگویی برای تمامی کشورهای مسلمان و همسایه قلمداد می‌کند.
اقتصاد ورشکسته، فرار سرمایه‌های داخلی، عدم اعتبار و اعتماد در میان سرمایه‌گذاران خارجی، افت شدید تولید، وجود فساد و غارت حکومتی به موازات هرج و مرج در بازار واردات به یقین از عوامل مهم برای بروز رشد بیکاری در رژیم آخوندی می‌باشند.

بر این منطق بسیاری از کارشناسان بر این عقیده‌اند که بحران بیکاری در ایران اکنون به مرز غیرقابل بازگشت رسیده است. قبل از نمایش انتخابات سال گذشته در دیکتاتوری ولی‌فقیه، دولت آخوند روحانی اعتراف کرده بود که برای راه افتادن چرخ‌های اقتصاد و تولیدی، سالانه حداقل نیاز به «۴۳ میلیارد دلار» سرمایه‌گذاری است. (سایت دولت ۲۹ دی ۱۳۹۵)
حال با نگاهی به روند افت ارزش پول ملی و افزایش شدید بهای ارزهای خارجی، مثلا دلار آمریکا و رسیدن آن به سقف هفت هزار تومان طی چند هفته گذشته، به یقین این میزان از نیاز برای سرمایه‌گذاری در بهترین حالت به “۱۰۰ میلیارد دلار» افزایش یافته است.
لذا مشخص نیست که این حجم عظیم از سرمایه را حکومت ورشکسته ولی‌فقیه از چه منبعی می‌تواند تامین نماید، تا بدین سان چرخ‌های اقتصادی و تولیدی کشور قدری به حرکت درآیند.

همچنین این گزارش در ادامه به نقل از رئیس کانون شورای کار رژیم در کرمان با اعتراف به مجموعه شکست‌های رژیم طی چهار دهه گذشته، می‌افزاید: «بیش از ۴۰ سال است که راه را به اشتباه می‌رویم و به‌جای تعامل با دنیا، انزوا را برگزیده‌ایم، زندگی بسته و حصار کشیدن به دور خود خلاف آن دلیلی‌ است که به خاطرش پا به دنیا گذاشته‌ایم. اقتصاد هم از همین قاعده تبعیت می‌کند اگر قواعدش را دور بزنیم قطعا جزایش را یک جای کار پس می‌دهیم».