این وضعیت بهغایت نامتعین برای رژیم آخوندی در حالی است که پس از خروج ایالاتمتحده از برجام و با شکست توافق اتمی و اعلام تحریمهای نفتی طی ماههای آینده علیه حکومت، بسیاری از کشورهای عضو اوپک از هم اکنون به دنبال ایجاد تعادل در بازارهای جهانی برای ماههای آینده میباشند.
بر این منطق با راه افتادن تحریمهای نفتی، کشتیرانی و یا بیمههای دریایی علیه دیکتاتوری ولیفقیه پیشبینی می شودکه صادرات نفت ایران، کاهشی حدود یک میلیون بشکه در روز را تجربه نماید.
یک گزارش حکومتی با اشاره به چشمانداز دستور کار سازمان اوپک نوشت: «در نشست هفته آینده اوپک، ایران باید همه تلاش خود را به کار گیرد تا «احتمال کاهش عرضه ایران به دلیل تحریمها در مذاکرات اوپک در نظر گرفته نشود» یعنی اگر تصمیمی به افزایش تولید هست نباید به بهانه کاهش صادرات نفت ایران باشد». (سایت حکومتی دنیای اقتصاد ۲۸ خرداد ۱۳۹۷)
بالا رفتن سقف تولید و صادرات نفتی در منطق خود نیز به معنای ضربه دیگری بر ماشین درآمدهای نفتی رژیم میباشد، زیرا به دلیل واقعیتی بنام «عرضه و تقاضا», هرچه بازارهای بینالمللی از «عرضه اشباع» باشند، به همان میزان نیز افت بهای کالا، در این مورد خاص یعنی نفت، در دستور کار دلالان و شرکتهای بزرگ نفتی قرار خواهد گرفت.
همچنین بنا برداده های حکومتی میزان صادرات نفت از سوی رژیم آخوندی طی سال ۹۶ بالغ بر «۲,۶ میلیون بشکه» در روز بوده است که از این میزان «۷۲ درصد» به بازار آسیا و مابقی به دیگر بازارهای جهان تزریق شدهاند.
با نگاهی به بودجه کشور نیز بهخوبی میتوان وابستگی شدید رژیم به درآمدهای نفتی رسید. اقتصاد «تک پایهای» به یقین بهترین ادله بر این وضعیت بهغایت شکننده برای مردم ایران میباشد. به موازات این وضعیت دولت آخوند روحانی در یک ارزیابی بهغایت غلوآمیز از افزایش صادرات نفت ایران تا سقف «۴ میلیون بشکه در روز» خبر داده بود، امری که اکنون با روند شتابان تحولات و راه افتادن سیل تحریمها علیه دیکتاتوری خامنهای به یک سراب تبدیل شده است.
پیشتر نیز سایت حکومتی خبرآنلاین (۲۶ فروردین ۱۳۹۷) در گزارشی با اشاره به درآمدهای ارزی رژیم از صادرات نفت نوشته بود: «درآمد نفتی ایران در ۹ ماه منتهی به آذرماه سال ۱۳۹۵ برابر با ۳۹ میلیارد و ۸۷۷ میلیون دلار بوده است.
بر این اساس ایران در ۹ ماه منتهی به آذرماه سال ۱۳۹۶ روزانه به طور متوسط نزدیک به ۱۶۸ میلیون دلار نفت فروخته است».