با توجه به سنگینی وبزرگی این تندیس ها کارشناسان اعتقاد داشتند بدون هماهنگی های خاص امکان سرقت این مجسمه ها وجودندارد.اما تندیس چهره های ملی یکی یکی ودر سکوت دستگاه های رسمی به سرقت رفت تا اکنون ودر عین ناباوری مجسمه ی تعدادی از آخوندها ویا به اصطلاح کشته شدگان جنگ 8ساله جایگزین آنها شوند. نصب تندیس قهرمانان ویا سایر شخصیت های ملی وفرهنگی تاثیر گذار, کاری شایسته است , اما اگر این کار با یک عقلانیت صورت بگیرد ونصب یک تندیس به مثابه حذف مجسمه ی دیگری نباشد.

خیابان هاومیادین تهران وشهرستان ها آنقدر هستند که بشود تندیس بخش مهمی از شخصیت های ملی ویا قهرمانان ایران را در این مکان ها نصب کرد.با این وجود حکومت دیکتاتوری برای حذف همه ی یادمان های ملی وفرهنگی گذشته ایران بسیج شده است. از یک سو قصد دارد تاریخ را از سال 57 برای دانش آموزان بنویسد وبازگو کند واز سوی دیگر با سانسور همه ی واقعیت ها تنها افراد مهم وتاثیرگذار در جامعه را آخوند معرفی می کند.این نگاه افراطی عواقب بدی برای حکومت در پی خواهد داشت.حتی قشرروحانیون نیز از آسیب های این حرکت خطرناک در امان نخواهند ماند.اعتراضات گسترده ی مردم در سال گذشته نشان داد که خشم توفنده ی ملت به زودی دامن مستبدین واصحاب منقل وخرافه را خواهد گرفت.

نکته ی ظریفی که در مساله ی سرقت تندیس ها وجود دارد عدم سرقت مجسمه ی آخوندها مانند مدرس ونواب صفوی بود. بنابراین احتمال می رود به زودی مجسمه ی شیخ فضل لله نوری جایگزین تندیس ستارخان شودومجسمه ی کاشانی وخمینی وجایگزین دیگر مجسمه های سرقت شده.اما معلوم نیست به جای تندیس مفقود شده ی گوساله در دانشکده ی دامپزشکی مجسمه ی کدام آخوند را نصب خواهند کرد؟ شاید مجسمه ی ...!