مسابقه پایانی در ورزشگاه پرتماشاگر سانتیاگو برنابئوی شهر مادرید بود و دو تیم معتبر اروپایی نمایشگر یک بازی جوانمردانه و خالی از برخوردهای ناهنجار بودند. در نیمه نخست هند پنالتی آشکار بازیکن اینترمیلان از چشم داور پنهان ماند.

نیمه نخست با وجود این که توپ بیشتر در دست مردان بایرن مونیخ بود، اینتر میلان با هشیاری مردان کلیدی اش، پس از رد و بدل شدن توپ بین میلیتو و وسلی اسنایدر، برگشت پاس اسنایدر به میلیتو، با یک ضربه دقیق و تماشایی به گل برتری این نیمه با ضربه تمام کننده ملی پوش آرژانتینی منجر شد.

بازی تهاجمی بایرن مونیخ برای جبران گل خورده، ضد حمله های هشیارانه مردان ژوزه میلینیو را بدنبال داشت، که در دقیقه میلیتو برای رسیدن به موقعیت دلخواه تنها یک مدافع را پیش رو داشت و با دریبلی تماشایی با دروازه بان رو به رو شد تا با زدن گل دوم قهرمانی تیم ایتالیایی را از هر تردیدی خارج کند.

اینترمیلان نخستین تیم ایتالیایی بود که در یک فصل هر سه جام دوره ای و حذفی ایتالیا و قهرمانی اروپا را آز آن خود کرد.